Terug in de tijd!

Elke dag opnieuw ga ik terug in de tijd. Waarom draait de wereld verder zonder jou?
1 jaar geleden ben ik gestart met deze blog. We kwamen net terug uit Leuven, en hadden een week chemo achter de rug. Siel's gewicht was nog 29 kilo(normaal 40 kg), we mochten uit Leuven vertrekken als je beloofde van te blijven eten. Je mond helemaal open van de aften, je lippen plakten aan elkaar want ook die lagen open van de aften. Voor je begon met eten je mond spoelen met een verdovende cocktail. Maar je moest en je zou naar Hodonk kermis gaan. En je mocht, op voorwaarde van je goed te beschermen met lange mouwen en lange broek en handschoenen aan. Het was snikheet, maar je deed het want de dokters hadden het je gezegd. Of je genoten hebt, wel van de kermis en je straattekening, niet van de pijn en de koorts 's avonds als we terug kwamen. Wat zou ik dat toch graag met je overdoen, net als toen.
En zo is dat elke dag opnieuw, elke dag opnieuw is er wel iets dat ik met je wil overdoen.
Vandaag, precies 2 maanden geleden, heb je een strijd geleverd, onmenselijk. De pijn die je toen hebt moeten doorstaan ondraaglijk. Je brulde het uit, "laat het stoppen, help me!!!!" We konden je niet helpen, we konden alleen maar lijdzaam toezien. De medicatie die je toen gekregen hebt leek voor mij een paardenmiddel, wel 6 verschillende pijnmedicatie, niks hielp. Verschrikkelijk, wat heb je toch geleden, 2 uur AFZIEN, AFZIEN, AFZIEN!!!! Brullen, roepen, tieren, krijsen!!! Het ging door merg en been.
Elke nacht opnieuw komen net die beelden me terug voor de geest. Net als de beelden van op intensieve zorgen.
Je kind zien strijden op leven en dood!!!
Die ene keer heeft ze het gehaald, de laatste keer niet.
Morgen is het precies 2 maanden geleden dat je rustig en zonder pijn bent ingeslapen. Ook die laatste momenten komen me dagelijks voor de geest. Net alsof het gisteren was.
Ik vraag me nog elke dag af, hoe moeten we verder zonder jou? Ik weet het nog steeds niet.
Voordat je gestorven bent, was ik héél bang van de dood. Nu niet meer, ik tel de dagen af tot ik mag sterven, dan zijn we terug samen.
Ik mis je meer dan ooit.
Ik wil je terug, liever vandaag dan morgen.
Liefs mama