Serafien

Fien was een wolk van een dochter van Ann Neelen en Dirk Kerstens en zusje van Staf, uit Essen. Vol levensvreugde, zin in het leven en dan plots is er iets sterker dan al haar levenskracht … Fien is op 3 september 2007 op bijna tweejarige leeftijd overleden aan een uiterst zeldzame, erfelijke stofwisselingsziekte.

Het Palliatieve Thuiszorgteam voor kinderen, verbonden aan het UZ Gasthuisberg in Leuven heeft het mogelijk gemaakt dat Ann en Dirk hun kind thuis hebben kunnen verzorgen en haar thuis hebben kunnen laten sterven. Ze gaven antwoorden op hun vragen en hulp bij elk probleem. Eén telefoontje en er stond iemand van het team klaar. Hun telefonische en fysieke aanwezigheid op elk moment van de dag en de nacht heeft de laatste weken van het veel te korte leven van Fien draaglijk gemaakt.

Palliatieve thuiszorg voor kinderen draait echter volledig op goodwill omdat ze niet erkend zijn door de overheid. En dit in onverklaarbare tegenstelling tot de palliatieve zorgen voor volwassenen die wel van overheidssteun kunnen genieten. Daarom gaat er teveel van hun kostbare tijd verloren aan fondsenwerving.

De ouders van Fien proberen 25.000 handtekeningen van mensen die de actie willen ondersteunen te verzamelen om de politici ertoe aan te zetten werk te maken van erkenning zodat er in de nabije toekomst wel enige vorm van subsidiëring mogelijk wordt.

Teken de petitie op Teken voor Serafien en steun op die manier het streven naar erkenning van palliatieve thuiszorgteams voor kinderen. Kijk op www.serafien.be

Ook wij hebben met Siel een beroep kunnen doen op deze mensen. Zij stonden dag en nacht voor ons klaar. Het zijn zij die bij Siel zijn gebleven terwijl wij in de communieviering (op 1 mei) van Rune aanwezig waren. Onmisbaar!!!!
Niet twijfelen en teken deze petitie!!!!!

Op vakantie?

Via deze blog hebben wij het afgelopen jaar kunnen voelen en lezen hoeveel mensen er met Siel en ons hebben meegeleefd. De steun en de positieve energie die hiervan afstroomde betekende veel voor Siel en voor ons.
Nog steeds kunnen wij jullie medeleven voelen.
Hiervoor onze welgemeende dank!!!
Voor velen staat er een vakantie voor de deur. Siel droomde ervan om ooit verre reizen te maken. Haar verlanglijst met te bezoeken plaatsen breidde elke dag uit. Egypte, Parijs,... waren enkele van de plaatsen die ze zeker wou bezichtigen.
Wij zijn echter van die mensen die het thuis oh zo goed en mooi vinden. Verre oorden is niet aan ons besteed, om daarna terug te komen en te beseffen hoe goed wij het thuis hebben.
Om een klein beetje een wens van Siel in te vullen is het misschien wel leuk om op jullie vakantie, op welke bestemming dan ook, een kaarsje in een plaatselijk kerkje te branden. Niet alleen voor Siel maar voor nog andere zieke kinderen en sterretjes. Zo gaan ze, elk van hen, een klein beetje met jullie mee op reis naar verre oorden of heel dichtbij. Niet dat wij zo'n gelovige mensen zijn maar gewoon praktisch gezien, in kerken zijn er meestal kaarsen aanwezig. Alvast bedankt!!
Ik ben benieuwd naar de bestemmingen!!!

Vakantie,
kom tot jezelf!
Kom tot rust!

Kilometers ontspannen niet.
Duizenden wagens op duizenden wegen
als slakkenhuisjes achter elkaar,
kruipend naar de verte,
vragen veel energie,
vermoeien de mensen
en vervuilen de lucht!

De afstand die je moet afleggen
is niet zo groot.
Het is de afstand tussen
je binnenkant en je buitenkant.
Als daar geen vrede is,
zul je nergens ter wereld
vakantievreugde vinden.
Is er vrede en vreugde in je hart,
dan kun je gaan waar je wilt.
Het zal vakantie zijn.

Uit Phil Bosmans "Ja, de optimisten zullen overleven"