Kerstavond

WE MISSEN JE SIEL!!!

13 december!

Ik heb voor mezelf bewezen dat een mens tot veel in staat is.
Op aanraden van tante Lea ben ik terug beginnen studeren. Anatomie, pathologie en praktijk ervaring om bandagist te worden. Het heeft me vele uren studeren gekost maar ik heb mijn diploma (RIZIV nummer) behaald.
Mijn doel!
Ik heb mijn doel bereikt en zoek een volgend doel. Enkel zo blijf ik overeind. Afleiding zoeken, uitdagingen aangaan.

Toch is dit een druppel op een hete plaat.
Wat had ik graag jou felicitaties ontvangen. Je steun, die ik zo nodig heb, willen voelen. Ik had je fierheid op je gezicht willen zien. Jij had net als Talle en Rune mij aangemoedigd om vol te houden. De Latijnse benamingen van de spieren en organen was echt iets voor jou geweest.
Liefste Siel, jij gaf me vechtlust om dit te doen.

Tot mijn vaatje leeg was!
Wat heb ik een diepe periode doorgemaakt.
Je plaats aan tafel blijft leeg. (Elke dag opnieuw!)
Je kleren blijven ongedragen in de kast. (Ik herschik ze zo vaak!)
Je koeken blijven in de winkel. (Ik passeer ze zo vaak!)
Je tas blijft in de kast.
Je tandenborstel blijft onaangeroerd staan.
Je zeepjes liggen klaar om door jou gebruikt te worden.

Ik mis je zo bij alles wat ik doe. Tot in de kleinste details.

Ik probeerde van de tijd stop te zetten. Ik wou niet meer slapen, ik wou niet meer opstaan als ik dan sliep. De dag moest stoppen. Ik wou niet verder weg van je afscheid, je laatste dag hier.
Maar zo werkt dat niet hé Siel.
Het duurde even voor ik in de gaten had wat ik aanrichtte.
Ik heb hulp gezocht en hoop dat het nu een beetje draaglijker wordt.

Ik hou zo veel van jou!
Liefs mama

Ter herdenking van alle kinderen die de wereld verloren heeft, wordt er ieder jaar op de tweede zondag van december een nationale herdenkingsdag voor overleden kinderen gehouden.
Dit jaar is dat op zondag 13 december.

Op deze dag wordt om 19.00 uur een kaarsje aangestoken door diegene dat dat willen of door diegene die een kind hebben verloren. Dit kaarsje brandt ter ere van alle kinderen die gestorven zijn.

Bedankt Martine

Stilletjes!!!

Het lukt me niet meer om hier nog iets neer te schrijven.
Te pijnlijk!
Allerlei negatieve gebeurtenissen dichtbij laten me niet toe over de rand van de put te kruipen.

Automatische piloot, das al.

IK MIS JE SIEL!!!!!

Naar het middelbaar!!

Aan alle leeftijdsgenootjes van Siel!
Veel plezier op je eerste schooldag.

Groetjes Martine en co.


Dag Sieltje,
Onze dag is begonnen met Milk Ink op de radio. Je was tastbaar aanwezig deze morgen.
Zo van "Komaan, hup, hup naar school. Ik mag wel naar het 1ste middelbaar hé."
Jij bent in elk geval bij Talle op haar schouder meegefietst.
Het eerste wat Talle deze morgen zei."Nu had ik graag samen met Siel naar school gefietst mama." "Het zal heel raar voor me zijn, de vriendinnetjes van Siel zien rondlopen op onze school."
Rune gaat naar het vierde leerjaar, het leerjaar waarin jij ziek werd.
Zo'n dagen als vandaag is de harde realiteit nog harder, je gemis nog groter dan groot.
Je bent zo bijzonder!!!

Liefs mama

Einde schooljaar, einde trapop loopbaan!

Liefste Siel,

Lang niks meer van ons laten horen hé meisje.
Dat wil niet zeggen dat we niet aan je denken hoor, in tegendeel.
We spartelen verder, de ene dag al wat moeizamer dan de andere.
Wat zijn dit weer zware dagen maar, ik hou me sterk. Niemand die het ziet.

"O ja, ik kan weer meedoen
ik kan weer vrolijk zijn
de buitenkant die gaat wel
van binnen zit de pijn

O ja, het gaat weer beter
kijk hoe ik weer geniet
de buitenkant die wil wel
van binnen huist verdriet

o ja, ik wil wel leven
ik doe al aardig mee
de buitenkant moet verder
de binnenkant zegt nee

maar af en toe geniet ik echt
met hen die naast me staan
die weten en ook voelen
dat het echt nooit meer echt zal gaan"


Vandaag is het proclamatie van het 6de leerjaar.
We hebben de uitnodiging gekregen maar hebben besloten van er niet naartoe te gaan. Bang dat het te zwaar voor ons zou worden. De zesdeklassers die hun beste beentje voorzetten en eentje die er ontbreekt. Pffffffff!!
Je leeftijdsgenootjes hun laatste dagen op trapop. Tijd dat ze uitvliegen naar andere oorden, het middelbaar.

De laatste weken kwam er vaak post op jou naam binnen. De middelbare scholen in de omgeving willen je graag inschrijven. Maar je had je keuze al gemaakt, met Talle mee.
Talle heeft het er moeilijk mee dat haar leeftijdsgenootjes zusjes meebrengen naar school. Wat zou zij je graag voorstellen, je de weg wijzen, je.....
Wat zou jij graag mee gaan. Vol trots, leergierig, vol verwachtingen.

Liefste Siel,
Je zit zo vaak in mijn hoofd. Soms lijkt het wel alsof ik maar 1 kind heb. Ik kan er niet aan wennen om mijn moederliefde "maar" in 2 te moeten delen. Er zal altijd 1 deel ergens blijven hangen, onbenut, wachtend op....

Ik hou van jou!!!!
Liefs mama

12 jaar!!!!

Gelukkige verjaardag meisje!!!
Kusjes van
mama, papa
Talle en Rune

Vandaag zou het een "feestdag" moeten zijn.
Genietend van je stralende gezichtje.

Het regende vandaag, het weer huilde met me mee.

Wij kunnen alleen maar gissen hoe we deze dag samen met jou zouden doorgebracht hebben.
Wat zou er in je cadeautje zitten?
Wat zou er op het menu staan?
Wie zou er naar je feestje gekomen zijn?
Vragen die zonder antwoord blijven.
Vandaag is het geen dag waarop we doen zoals we altijd deden.
We feesten niet.
We openen geen cadeau.
We herdenken je....met je pizza, je uitspraken, je vuurwerk, we mijmeren over hoe het vroeger was. Het verleden integreren in het heden. Moeilijk!!!

Liefste Siel,

Ik had mezelf wijsgemaakt dat het na een jaar al een beetje beter zou gaan.
"Beter gaan"...., ik voel mezelf bitter worden.
Ik blijf je zo hard missen bij alles wat ik doe.

Mijn hoofd is leeg en hol. Mijn lichaam draait op automatische piloot.
Dank je voor de 10,11 geweldige jaren dat je bij ons vertoefde.

Dikke knuffel van ons allen!!!!

1 mei 2008

Liefste Siel,

Op "een regenboog van liefde" ben je, 1 jaar geleden, van ons weggegleden naar "een plaats van beter zijn".
Sieltje,
heel vaak wil ik naar jou reizen over de regenboog. Om je lach weer te mogen horen, je straalende ogen weer te mogen zien. Ik hunker naar je warme knuffel die je me elke dag opnieuw gaf.
Wat hadden we je graag langer hier gehouden.
Wij moeten verder zonder jouw en proberen kracht te halen uit de moed en de doorzetting die jij ons toonde.
Ik snap niet dat het ons tot dus ver gelukt is.

We missen de liefde die jij ons gaf.

Onze liefde voor jou blijft onuitputbaar.

Enkele foto's van Siel's laatste dagen. Geniet ervan!

Samen met neefje Joren en nichtje Liena genieten in haar boomhut.



Siel is nog heel sterk bewijst ze vele malen door langs de klimmuur in haar boomhut te gaan.



Zondag 27 april '08
Wij vieren vokke z'n 70ste verjaardag in vakantiehuis "het Waterhuysje".



Woensdag 30 april '08
Siel krijgt hoog bezoek!
Haar laatste dag die ze nog bewust heeft beleefd.


Wij mogen de laatste dagen ervaren dat er nog veel mensen mee "Sielen".
Dank u!!!!

18 april 2009!!

De dag waarop Siel haar plechtige communie zou doen.
Ik kan en wil deze intense en speciale dag niet zomaar laten voorbij gaan.
Langs deze weg wensen wij alle vormelingen van Retie een dikke proficiat!
Siel had er zo graag bijgeweest.
Dank u dat jullie aan haar hebben gedacht!
Voor ons een bewijs dat ze nog in vele harten verder leeft.

Dé maand!!!

Liefste Siel,

Wat een intense dagen toch. Weeral terugkijkend op vorig jaar......
Ik breng al zuchtend, sleurend de dagen door....

De mensen rondom ons lijken al "feestend" door het leven te gaan. Ze lijken zo gelukkig.
Een zwangere collega, een jarige collega, een communiefeestje te organiseren, de zon die schijnt, de paasklokken in het verschiet,.....
Ik kijk lijdzaam toe. Boos en jaloers op alles en iedereen.
Waarom jullie wel en wij niet?
Als ik thuis kom.........barst mijn bom.
Ik ben doodop van het dragen van mijn loodzware jas vol verdriet.
Wat zou ik die jas graag uittrekken en weggooien!!!!
Ik stort me op mijn job in de hoop dat het mijn zinnen verzet.
Ze zeggen en denken dat dat helpt. Ze moesten eens weten!!!

Ik kan maar aan 1 persoon denken.

Hoi Siel

Hoe is het met jou met mij is het goed.
Je mist zeker je vrindinen dat kan ik begrijpen.
Maar ja we kunnen er niets aan doen.
Als de dokters maar wiste hoe da ze je beter konden maken.
Siel je moet weten dat ik van je hou.



van rune
voor siel

Liefste Siel,

Jij betekende zo veel voor mij, om jou als zus te hebben....
Je was zo maar weg gegaan zonder iets te vertellen. Je helpte me als het moeilijk was.
Jij was de beste zus die ik had kunnen wensen.
En weet je waarom dat jij de beste zus was? Omdat jij me altijd helpte.
Siel we missen je maar vergeten je nooit!
Ik hou van jou!


van rune
voor siel

Boem!!

Wat heb ik weer "gesield" vandaag!!!
Een nieuw werkwoord dat ik heb uitgevonden, "Sielen".
Het was boem-weekend!
De chiro-dagen bij uitstek voor een groot publiek.
Weet je nog, vorig jaar, wij samen naar de generale repetitie op zaterdag. Het was het weekend voor je binnen moest op't zesde. De donderdag voordien had je een ruggenprik gehad. Er was hersenvocht weggenomen. Hierdoor had je de dagen erna vreselijke hoofdpijn, je kon niet veel anders dan liggen. Jij lag op mijn schoot naar het hele gebeuren te kijken. Te glunderen naar het optreden van je vriendinnetjes en je zussen. "Volgend jaar kan ik ook weer meedoen mama." zei je me toen nog. "Ik hoop bij de dans want dat doe ik zo graag."
Dit weekend is alles zonder jou doorgegaan. Ik miste je uitstraling.
Velen van je leeftijsgenootjes hadden beslist om niet mee te doen. Zij waren op weekend ter voorbereiding van het vormsel en waren pas op zondag middag terug.
Ik herinner mij je laatste boem optreden, je zat in het 4de leerjaar, in het groepje dans. Je droeg een geel T-shirt. Op het einde gooide je een kusje in het publiek. Papa en ik staarden met open mond van verbazing. Wat deed je dat schitterend en zelfzeker. Op zijn Siels.
Moet ik je nog vertellen dat ik je mis Siel. Weet je dat al niet. Mijn aards verlangen naar jou is zo sterk.
Ik wil je terug kunnen knuffelen, je stem horen, je.......teveel om op te noemen.
Ik wil gewoon terug bij je zijn.
Ik moet vaak vechten om niet naar je toe te komen. En de tijd die eraan komt gaat dat alleen maar versterken. Wat zou ik me graag opsplitsen. Een deeltje bij jou en een deeltje hier.
Een gewoon aards verlangen.
IK MIS JE MEID!!!!!!!
Liefs mama.

Bij de vele bloggen die ik lees, las ik deze toepasselijke tekst.
Het geeft perfect weer hoe ik me dagelijks voel.

Ik kan niets zinnigs zeggen over rouwen,
alleen dat het vreselijk veel pijn doet.
Soms heb ik het gevoel
'dit is te hevig,
deze pijn kan ik niet aan'.
In het begin heb ik alles geprobeerd
om minder pijn te voelen.
Op een bepaald moment
ging ik gewoon op de grond liggen,
in de hoop dat het dan
minder pijn zou doen.
Mensen zeiden tegen me:
'Je doet het goed, je bent sterk'.
Maar...
zij hebben me nooit op de grond zien liggen hé!

Wij moeten onze pijngrens verleggen. Of we willen of niet.
Elke dag moet de lat hoger.

De "toi toi toi Siel" dag!!!!!

Alvorens Siel 1 jaar geleden naar Leuven vertrok, werden we door Trapop uitgenodigd voor DE opkikker van formaat.
Het resultaat was: een sportarena met publiek die samen de SIEL-WAVE uitvoerden.
Super, tof, TOP.
Bedankt trapop!!!
Een dag om nooit meer te vergeten!

De teletijdmachine!

Dag Sieltje,
11 februari 2008 was een schitterende zonnige dag.
De surprise-dag bij uitstek!!
5 A en B kwamen onverwachts op bezoek.
Wie of wat het felste straalde ik weet het nog steeds niet.
Vandaag zat ik niet alleen in de teletijdmachine.
Vandaag zijn Kaat en Charlotte op bezoek geweest. Zij hadden een mooi kunstwerkje mee. Alle vriendjes van het 6de leerjaar hebben je een briefje geschreven. Ook zij hebben aan je gedacht deze dag.
Een mooie herinnering en tegelijk oh zo pijnlijk.

De dagen kabbelen verder. Een opeenvolging van historische data vanaf januari.
Elke dag is er wel een ander onderdeel van het rouwproces dat geordend wordt.
Onze levensvisie is zo drastisch gewijzigd dat het lijkt alsof we een migrant zijn in eigen land. Wij moeten ons serieus terug aanpassen aan de maatschappij. Het eiland gevoel van het afgelopen jaar is er nog steeds. Zitten we op ons eiland voelen we ons veilig en geborgen, dicht bij Siel. De plaats waar we onszelf zijn, zonder dat we ons moeten verantwoorden aan de anderen. "Thuis komen!!"
Dikwijls is het eenzaam omdat er zo weinig mensen rondom ons het gevoel echt kennen waar we doormoeten. Het begrip is er wel.

De liefde naar de 2 zussen toe is ook veranderd, en er blijft één deel liefde onverzadigd ergens hangen.
Ik blijf geven maar krijg niks terug.

Lieve Siel,
En de wereld draait maar door. Zelfs zonder jou.
Je klasgenootjes hebben gewonnen met het sparen van de Disneypuntjes. Wat zou je een gat in de lucht gesprongen hebben. Ik zie je al stralen. Kon ik je het maar eens horen uitroepen van plezier. Bedankt dat je hen hebt geholpen, zij verdienen deze reis.
We missen je hier.

Help BEDNET!!!!!

Vanaf 12 december is de 3de reeks begonnen van het Eén-programma Steracteur! Sterartiest?
Elke vrijdagavond bekampen bekende Vlaamse acteurs en actrices elkaar in een spannende afvalrace. Het programma zit vol verrassingen en wordt rechtstreeks op vrijdagavond na Thuis uitgezonden op Eén.
De acteurs zingen ook dit jaar weer voor een goed doel.
Sinds vrijdag 26/12 zingt Margot De Ridder de longen uit haar lijf in Steracteur! Sterartiest? Margot is net 17 geworden en volgt haar laatste jaar humaniora. Maar zij volgt ook al jaren opleidingen in zang, streetdance, hiphop en jazzdans. Als singer/songwriter werkt ze aan haar eerste album.
Op het TV-scherm kennen we Margot vooral als Dorien (dochter van Britt) in “Flikken” en als Jeanne in de serie“ de KaviJaks”.

Margot zingt voor Bednet. Met het geld dat binnenkomt kunnen computersets voor deze kinderen en hun klas gekocht worden, zodat we steeds meer zieke kinderen kunnen verder helpen. Margot is een tof jong meisje met veel talent. Zij zingt vol enthousiasme voor andere jongeren die de pech hebben zwaar ziek te zijn.

Neem een kijkje op www.een.be/steracteursterartiest of op www.bednet.be en klik op het logo van Steracteur Sterartiest. Volg Margot en Bednet op de voet !

Elke stem kost 0,50 € waarvan 0,10 € naar Bednet gaat, onbeperkt per toestel. Hoe langer Margot in de uitzending blijft, hoe meer dit opbrengt voor Bednet.

Jammer genoeg kreeg ze, vrijdagavond 9 januari, te weinig stemmen van de kijkers, en zit ze op de pijnbank, tegenover niemand minder dan de populaire Piet Piraat! Volgende week kan dus het verhaal voor haar en Bednet voorbij zijn, tenzij we massaal mobiliseren.

Onze steun hebben ze!!
Dankzij dit initiatief is de drempel voor Siel tussen klas en haar ziekte steeds zeer laag gebleven. Wij hebben aan den lijve ondervonden hoe belangrijk dit wel is.
Doen jullie aub mee?!?!?!?!
Dus....... stuur NU een sms "Margot" naar 3470 of bel 0905 567 07

En de klok tikt verder!

Dag Sieltje,
Welkom in dit nieuwe jaar.
2009 is een jaar waarin we niet anders kunnen en willen, dan je gewoon meenemen in ons hart. Waar liefde en warmte ons ook nog zal omarmen.
Neem nu mijn collega's.
Sinds geruime tijd, krijgen we maandelijks een bloemetje, een plantje,.... Een origineel initiatief om ons te laten merken dat ze meeleven.
Bedankt volksmacht collega's jullie zijn geweldig.

Er bestaan mensen die ontzettend veel geduld en inleefvermogen aan de dag blijven leggen. In Retie loopt er eentje rond om duimen en vingers van af te likken.
Bedankt!! Voor je lach en je traan, je luisterend oor en bemoedigende woorden.
Zonder jou zou het zoveel moeilijker zijn.
Voila sé op de blog gezet, speciaal voor???????
Voor ons een weet voor jullie een raden.

Aan iedereen die een kaartje gestuurd heeft, bedankt!!!

We zijn de dagen doorgekomen. Pijnlijke dagen, er zijn eigenlijk weinig andere.
Hoe?
We ondergaan, ni meer ,ni minder. Feeststemming is ver te zoeken. We hadden gelukkig goeie vrienden en familie als ondersteuning.

Maandag 5 januari '09 is een historische dag in het medialandschap geworden. Er is op die dag een nieuwe radiozender gestart, MNM. De mensen konden de hele tijd stemmen om het eerste liedje van die zender te bepalen.
6 uur, maandag 5 januari, 1ste liedje van MNM, For ever van MILK INC!!!!
Niet te geloven, ik werd wakker met een liedje van Siel. Die dag heb je gans de dag op mijn schouder geknepen zelfs, je was weer zo sterk aanwezig. Ik was zo blij!!! Goed gedaan Siel.
Maar de herinneringen naar de 1 ste maand in dit nieuwe jaar beginnen weer zo intens, zo triestig. Je kreeg je laatste FLAG-blok. De laatste zware blok voor je transplantatie.

Lieve Siel,
Ik blijf het verleden opnieuw beleven. Overdag is de afleiding groot genoeg om het gemis te dragen.
Maar als ik dan in bed kom.....
Die stilte, de duisternis wordt gevuld met jou beelden die ik liever niet opnieuw beleef. Ik onderga, elke dag opnieuw. Ik blijf zoeken naar mooie herinneringen. De horror beelden MOETEN verzachten.

Dag meid,
bedankt dat je maandag toch even vrolijk aanwezig was.
Ik hoop dat je genoten hebt van het nieuwjaarsvuurwerk. Je zou het schitterend gevonden hebben.
Nieuwjaarswensen van mama, papa, Talle en Rune.
We houden van je!!!!