Dag Sieltje,
11 februari 2008 was een schitterende zonnige dag.
De surprise-dag bij uitstek!!
5 A en B kwamen onverwachts op bezoek.
Wie of wat het felste straalde ik weet het nog steeds niet.
Vandaag zat ik niet alleen in de teletijdmachine.
Vandaag zijn Kaat en Charlotte op bezoek geweest. Zij hadden een mooi kunstwerkje mee. Alle vriendjes van het 6de leerjaar hebben je een briefje geschreven. Ook zij hebben aan je gedacht deze dag.
Een mooie herinnering en tegelijk oh zo pijnlijk.
De dagen kabbelen verder. Een opeenvolging van historische data vanaf januari.
Elke dag is er wel een ander onderdeel van het rouwproces dat geordend wordt.
Onze levensvisie is zo drastisch gewijzigd dat het lijkt alsof we een migrant zijn in eigen land. Wij moeten ons serieus terug aanpassen aan de maatschappij. Het eiland gevoel van het afgelopen jaar is er nog steeds. Zitten we op ons eiland voelen we ons veilig en geborgen, dicht bij Siel. De plaats waar we onszelf zijn, zonder dat we ons moeten verantwoorden aan de anderen. "Thuis komen!!"
Dikwijls is het eenzaam omdat er zo weinig mensen rondom ons het gevoel echt kennen waar we doormoeten. Het begrip is er wel.
De liefde naar de 2 zussen toe is ook veranderd, en er blijft één deel liefde onverzadigd ergens hangen.
Ik blijf geven maar krijg niks terug.
Lieve Siel,
En de wereld draait maar door. Zelfs zonder jou.
Je klasgenootjes hebben gewonnen met het sparen van de Disneypuntjes. Wat zou je een gat in de lucht gesprongen hebben. Ik zie je al stralen. Kon ik je het maar eens horen uitroepen van plezier. Bedankt dat je hen hebt geholpen, zij verdienen deze reis.
We missen je hier.
6 opmerkingen:
Dag Martine,
Ooit schreef ik het volgende op mijn weblog:
"Ik sta in steigers van liefde, maar sta in het midden wel alleen. Niemand kan voelen wat ik voel. Niemand ervaart de onmacht en de chaos die ik in mijn hoofd heb".
Ik denk dat jullie zich daarin zullen herkennen.
We proberen ons voor te stellen hoe het voelt, maar alleen iemand die hetzelfde meemaakt, weet wat het is.
Liefs
Een dikke knuffel uit Schilde!
Gefeliciteerd Trap Op-ers met de disneypunten.
liefs,
ex buurvrouw Christel
Dag allemaal,
In de klassen is het niet meer zo als vroeger.We missen Siel maar elke keer opnieuw brand het kaarsje ! Dat kaarsje heeft een betekenis voor ons.Bij ons (in 6b) hebben we een heel mooi kastje met een foto van Siel en natuurlijk de kaarsjes. Maar morgen is het valentijn dan zullen we Siel ook heel hard missen...
Ik mis je Siel*
Liefs Candy
Siel we missen je allemaal !
Het is moeilijk om te begrijpen hoe jullie je voelen omdat we het zelf niet hebben meegemaakt. Dat jullie heel anders in het leven staan, kan ik echter wel begrijpen.
Martine, je had dus een leuk bezoek van de meiden, al zullen alle emoties wel de revue gepasseerd zijn.
Blijf elkaar steunen en blijf zorg dragen voor elkaar
Dag Martine,
Ik kan me een beetje inbeelden hoe eenzaam jullie je met en in je gezin vaak moeten voelen. De diepmenselijke pijn voelen is voor ons, mensen die zoiets niet hebben meegemaakt, helaas niet goed mogelijk. Zelfs dàt spijt mij...
Vele van deze mensen zouden een deel van deze pijn die jullie dagelijks meedragen willen overnemen, maar ook dat is moeilijk.... Ik ben er echter van overtuigd dat Siel jullie op één of andere manier voldoende kracht en moed geeft om aan de warmte en samenhorigheid in jullie gezin verder te bouwen!
Siel,
Toen ik hoorde dat 6A was gewonnen gingen mijn eerste gedachten naar jou! JIJ hebt daarvoor gezorgd! JIJ hebt dit bepaald! Bedankt hoor meisje, je zou er zelf zo van genoten hebben... En nu gun je het je klasgenoten...
Ik hoop dat ik dit reisje kan meedoen, dan zal ik 's avonds als de sterren aan de hemel staan naar boven kijken... en jou zien schitteren!
Greet V.
Een reactie posten