maandag 1 februari 2010

Ziek!

Ik ben héél ziek Siel.

Lichamelijke klachten:
-Misselijk
-Hoofdpijn
-Hartkloppingen
-Huilbuien
-Niet kunnen slapen
-Hééééééééééél moe zijn
-Me echt slecht in mijn vel voelen
-Woede aanvallen
-Inwendige pijnen die moeilijk te omschrijven zijn.

Diagnose:
het "MISSING SIEL SYNDROOM"

Erfelijk:
De zussen en papa lijden er ook aan.

Behandeling:
Levenslang, "leren" mee leven, onbehandelbaar.

Soms is de ziekte zo sterk dat het serieus de kop op steekt. Het sluimert in mijn bloed, onder mijn huid, heel diep in mijn hart.
Het onderdrukken met medicatie en afleidingen blijven zoeken, enkel zo is het draaglijk.
Ik stel me positief op en breng mijn tijd nuttig door, vind ik van mezelf althans.
Elke dag die voorbij is, brengt ons dichter bij elkaar.
Ik hoop alleen dat ik geen 80 hoef te worden.

Liefs mama

29 opmerkingen:

Elly S zei

Ik vind geen woorden om hierop te reageren.
Daarom stuur ik jullie gewoon een stevige virtuele knuffel.

Anoniem zei

'De meeste hoop ontstaat als de chaos van de wanhoop benoemd wordt'

Lieve Martine,
meer woorden vind ik niet. Jij hebt de woorden, ik zal ze zachtjes aanhoren.

Dag Siel,
als de zon haar spel speelt met de regen, gooi jij ons een zoen. Ook als de sneeuw zachtjes dwarrelt, kunnen we stil worden en luisteren...

Dirk, Martine, Talle en Rune,
alle liefs,
Gerd V.

Maria M zei

Wij sturen jullie ,sterkte en kracht om die moeilijke periode door te spartelen.
Kaarsjes branden hier!
Groetjes.

Anoniem zei

Dikke knuffel!

Eric, Elly, Sien en Kaat

Anoniem zei

Wat zouden wij graag het medicijn voor deze ziekte uitvinden....
eigenlijk kennen wij het recept....alleen is het onmogelijk het naar jullie te brengen....hoe graag we dit ook zouden willen....
hopelijk kunnen wij langs deze weg toch een beetje helpen om je even wat beter te voelen.....
Liefs,
Erik,Els, Caro en Ynias

marc en linda zei

Hoi allemaal,
Wat moeten we hierop zeggen,wetende dat de redder voor deze ziekte hierboven haar beste beentjes voorzet.We kunnen niet veel doen maar toch willen we laten weten dat we meevoelen en aan jullie denken,onze kaarsjes branden ook nog voor jullie.
Weet dat er nog vele aan jullie denken en weet dat Siel in jullie hartjes blijft voortbestaan en dat ze van hierboven steeds ook lieve tekens geeft
Wij geven jullie een dikke,welgemeende knuffel
veel liefs

Anoniem zei

Moeilijk om hierop te reageren, moeilijk om je al die pijn en dat gemis voor te stellen maar als het kan helpen, wil ik jullie via deze weg ook een dikke knuffel geven!

Warme groetjes,
juf Els

Anoniem zei

Waarom moeten sommige kinderen/mensen toch deze 'ziekte' krijgen?? dat vraag ik me af..
Tegelijk weet ik dat ik nooit een antwoord zal krijgen op deze vraag, net zoals jullie nooit op een volledige genezing kunnen hopen...

Ik hoop dat alle mensen rondom jullie heel goed weten dat deze ziekte nog lang niet beheersbaar is.

Martine, je stelt je inderdaad positief op, dat alleen is al heel moedig!
Ik wens jullie allen veel liefde en zorgzaamheid van anderen toe, die dit gemis kunnen helpen dragen.

Greet V.

Anoniem zei

Beste Martine en familie,

Ik denk inderdaad niet dat er een medicijn bestaat die deze pijn kan wegnemen... Probeer je op te trekken aan die prachtige 2 dochters die je nog in je armen kan nemen. Mooi gezegd hè...maar doen.... Wij zeggen hier ook dikwijls tegen elkaar het kan toch niet dat onze Jens er niet meer zou zijn! Maar de harde realiteit is dikwijls anders. Kop op familie. Ik weet dat er geen woorden zijn die jullie kunnen troosten, wij schrijven iets neer of gaan naar huis maar jullie verdriet blijft. Ik hoop toch dat jullie de kracht vinden om er voor te gaan en het een beetje draaglijk te houden. Er zijn veel mensen die veel aan jullie denken net als wij!!
Dikke knuffel!
Dieter, Eline, Jens, Patrick en Katleen

Anoniem zei

Als al die mensen die met jullie nog steeds zo meevoelen en meeleven een klein beetje van jullie pijn zouden kunnen overnemen,.............
Kom eens hier, Martine, dat ik je nog eens goed vastneemt...........

Magda

Anoniem zei

Martine,

Ik neem nog vaak de tekst van Marinus Van Den Berg vast, "Dagen die je niet vergeet". Jij hebt ons die eerder zelf gegeven. Prachtig gewoon...

“Ik zou willen, dat mijn kind niet gestorven was.
Ik zou willen, dat ik mijn kind terug had…”

“Als ik huil of emotioneel wordt als je over haar spreekt, dan zou ik willen dat je weet dat het niet is omdat jij me hebt pijn gedaan.
De dood van mijn kind is de oorzaak van mijn tranen.
Jij hebt over haar gesproken en daardoor heb je mij de kans gegeven mijn verdriet te delen. Dank je wel!...”

“Ik weet dat je veel aan me denkt, ik weet dat de dood van mijn kind je verdriet doet.
Ik zou willen dat je me die dingen laat weten, door op te bellen, een kaartje of een brief te sturen, een arm om mijn schouder te slaan…”

“Ik zou heel graag willen dat je me zou kunnen begrijpen.
Dat je je zou kunnen indenken hoe het voelt:
mijn verlies en mijn verdriet, mijn stilte en mijn tranen, mijn leegte en mijn pijn.

Maar ik hoop dagelijks, dat je het nooit zal begrijpen”

Als ik dit dan lees zie ik je voor me staan en probeer zo dicht mogelijk bij jou te komen.

Martine,
Ik wil naast je staan
en praten over Siel, je kind...
Ik kus elke traan
en hoop dat je warmte vindt...

Liefs,

Hilde J

Anoniem zei

Dag Siel,

2 jaar geleden en ik kan het beeld glashelder terugzien: jouw stralende snoet temidden van rollende en lachende klasgenoten op de trampoline...
Je bezorgde mama en papa, het wikken en wegen of we je achterop de fiets even mee naar school zouden voeren...
Er hing vriendschap in jullie tuin, heel veel vriendschap!

Dag Sieltje,
liefs voor allen,
Gerd V.

Maria M zei

Wij denken aan jullie!
Slaap wel!

Anoniem zei

Hmm that's very interessting but honestly i have a hard time seeing it... wonder how others think about this..

Anoniem zei

Ik kon niet zonder jou,
we waren 2 handen op 1 buik.

Toen ik huilde,
troostte jij me.

Toen ik lachte,
lachte jij mee.

Toen ik viel,
hielp jij me recht.

Maar dat alles is nu voorbij,
want jij bent weg.

Telkens er op school een opdracht komt, om een versje, tekstje te zoeken of te schrijven, wordt dit voor Siel* geschreven.

Ik vond de woorden van ons Kaat zo mooi, dat ik jullie ervan wil laten meegenieten.

groetjes,
Elly

Anoniem zei

Ik kon niet zonder jou,
we waren 2 handen op 1 buik.

Toen ik huilde,
troostte jij me.

Toen ik lachte,
lachte jij mee.

Toen ik viel,
hielp jij me recht.

Maar dat alles is nu voorbij,
want jij bent weg.

Telkens er op school een opdracht komt, om een versje, tekstje te zoeken of te schrijven, wordt dit voor Siel* geschreven.

Ik vond de woorden van ons Kaat zo mooi, dat ik jullie ervan wil laten meegenieten.

groetjes,
Elly

Anoniem zei

Ik kon niet zonder jou,
we waren 2 handen op 1 buik.

Toen ik huilde,
troostte jij me.

Toen ik lachte,
lachte jij mee.

Toen ik viel,
hielp jij me recht.

Maar dat alles is nu voorbij,
want jij bent weg.

Telkens er op school een opdracht komt, om een versje, tekstje te zoeken of te schrijven, wordt dit voor Siel* geschreven.

Ik vond de woorden van ons Kaat zo mooi, dat ik jullie ervan wil laten meegenieten.

groetjes,
Elly

Anoniem zei

Martine & Dirk,

Het ging jullie de laatste tijd schijnbaar beter...
Langzaam namen jullie de draad terug op.
Samen een dag skiën, samen naar de volley (Rune), samen naar de tennis (Talle)... het gaf jullie duidelijk plezier hen bezig te zien.
Hoe naïef kan men zijn...
Immens verdriet kent immers geen grenzen van tijd en plaats!
Nu de lente stilaan aanbreekt hopen we dat de zon dit jaar toch ook bij jullie wat straaltjes kan en mag achterlaten.

de andere meisjesfamilie

Elly S zei

Dag lieve Martine,

Ben net terug uit Luxor in Egypte en heb samen met ma en pa opnieuw een luchtballonvaart boven de prachtige oude tempels gedaan.
Net als vorige keer heb ik op dat moment vaak aan Siel gedacht. Ik heb stilletjes aan de farao's gevraagd om goed voor haar te zorgen.
Knuffel

Anoniem zei

Ik weet niet wat ik moet zeggen,
maar ik zit hier op msn ,
die me steeds zit uit te schelden
met kanker belg , en dan voel ik zo'n rotheid hoe durft ze het te zegge ;o

x Chelsea

Siel ik mis je ! (l)

Anoniem zei

Dag Martine, Dirk, Talle en Rune,

er danst een lichtje bij Siels foto, soms lieflijk, dan weer dartel.

Als een waakvlam houdt het de beste herinneringen levend, als lichtje brengt het troost.

Ik geef het kaarsje graag aan jullie door...

Van harte,
Gerd V.

Anoniem zei

De datum nadert weer met rasse schreden.....wat vliegt de tijd en tegelijk staat hij o zo stil!! De herinnering nog is nog zo fris....
We denken aan jullie x

Dikke knuffel van ons allen!
Dieter, Eline, Jens, Merel, Katleen en Patrick

Anoniem zei

De datum nadert weer met grote schreden....wat vliegt de tijd en wat blijft hij tegelijk o zo stil staan!!! De herinnering is nog zo fris....
We denken veel aan jullie!
Dikke knuffel
Dieter, Eline, Jens, Merel, Katleen en Patrick

Anoniem zei

Wij denken aan jullie, elke dag.
Ons kaarsje met Siel haar foto staat er nog.
Vind steun bij elkaar...en weet dat we jullie niet vergeten zijn.

Anoniem zei

Ook wij zijn Siel nog lang niet vergeten . We praten nog regelmatig over haar.
een dikke knuffel van ons allemaal
Mariet Adriaensen , Eric, Amber en Rune

Anoniem zei

1 mei,
2 jaar,

Een verdrietige dag waarop veel mensen aan jullie denken!

Veel moed en een lieve groet aan Siel.

Gerd R.

Anoniem zei

2 jaar geleden,

Het lijkt wel alsof het gisteren was.
Alle herinneringen van de voorbije periode en de komende tijd, zijn weer zo tastbaar.
Zelfs bij ons zijn de herinneringen nog zo tastbaar.

In gedachten zijn wij heel vaak bij jullie.
1 mei zal dit niet anders zijn!

Dirk, Martine, Talle en Rune,
probeer deze extra moeilijke periode samen door te brengen als een zeer hecht gezin.

Siel*,
Het zal nooit meer hetzelfde zijn
je glimlach
je woorden
je hele bestaan
zijn zomaar van ons weggenomen
plotseling weggegaan
Het zal nooit meer hetzelfde zijn
je thuis
je stoel
of je boomhut
en zelfs wij
die zonder jou
nooit meer dezelfde zullen zijn.

Eric,Elly, Sien en Kaat

Anoniem zei

Dag martine,dirk,talle,rune

Siel*,
twee jaar is alweer voorbij
het was als gisteren zo nabij
de herinnering aan jou die blijft
toch gaat ons leven door
maar wij vragen nog steeds
waarom... waarvoor?

we denken ook vandaag weer heeel hard aan jullie..

Eveline, Charlotte en Laurens, Marc en Anja

Anoniem zei

...vaak in een mijmering,
maar vandaag heel dichtbij...

marc s