7 juni 1997

Vandaag zou je 14 geworden zijn!
De dag waarop ik de jou geboorte terugspoel in mijn hoofd.
We waren zo blij met je. Jij was zo welkom!
Hoe zou je er nu uit zien?
Hoe zou je je verjaardag vieren?
Wie zouden je vriendinnen zijn?
Wat of hoe zou je studeren?
Antwoorden waar we naar kunnen gissen.
Het gemis blijft elke dag heel sterk aanwezig. We leren er mee omgaan.
Dagelijks weerklinkt je naam meerdere keren hier in huis.
Het gewone leven is niet meer gewoon en vanzelfsprekend.
Afgelopen weekend zijn we naar Luxemburg geweest. We hebben een kaarsje gebrand in een kleine kapel naast het domein waar we verbleven. En tijdens een kayaktochtje vond Rune een steen in de vorm van een hartje waar ze spontaan je naam op schreef. Hij kreeg een plaatsje aan de waterkant. Heel vaak hebben we aan je gedacht en tegen elkaar gezegd:"Wat zou Siel hiervan genoten hebben. Ons "genieten van" heeft een andere betekenis gekregen, bij mij persoonlijk met een wrange nasmaak.
Toch proberen we van niet verbitterd door het leven te gaan. Dat kunnnen we de andere kinderen niet aandoen.
Talle en Rune stellen het goed en ook op school. Talle bijt zich echt vast in haar studie's en haar tennis. Rune blijft de spontane vrolijke meid met een gevoelig klein hartje.
Liefste Siel,
Vandaag was het eigenlijk je "ontbijt op bed dag", waar je zo van kon genieten.
Ik zou je graag en verjaardagsknuffel, zoen en zoveel geven.
We eten je pizza vandaag die jij ons leerde maken.
Hoe moeten we je herdenken? Hoe had je graag dat we je herdenken? Hier hebben we nooit over gesproken. Doen we dat goed?
Ik mis je meid, ik hou van je en je bent de liefste en de beste Siel van de hele wereld!
Liefs mama