Siel's blog: Toch lang vakantie

vrijdag 26 oktober 2007

Toch lang vakantie

Dit kaartje hoort toe aan de winnaar. Onvoorstelbaar dat het zo ver geweest is. Proficiat Karlijn Swerts! Je mag morgen je prijs in ontvangst komen nemen.

Siel heeft vandaag haar rapport gekregen. Voor haar nieuwste vak frans behaalde ze 95,5%. Héél goed gewerkt Siel, we zijn trots op jou.
Vandaag telefoon van Leuven gehad.
We moesten volgende week dinsdag, vrijdag en maandag daarna voor een bloedcontrole en spoelen van katheter. Wel we moeten niet meer. Een vergissing in de planning.
Langs ene kant zijn we heel blij, lang vakantie. We worden pas 8 november verwacht voor een beenmergpunctie.
Langs de andere kant vervelend, want nu hebben we weer geen spullen om de katheter zelf te spoelen. Toch nog naar Leuven, enkel om de katheter te spoelen.
Omdat we normaal dinsdag terug moesten, heeft mama niks gevraagd bij vertrek. Had ik het maar gedaan! Ge ziet, mijn haar op mijn tanden.... We moeten ook aan alles denken.
We gaan proberen om het nodige materiaal toch thuis te krijgen, zonder dat Siel de reis moet maken.
Frustrerend al die vergissingen van deze week, laat het de laatste zijn. Ik blijf op mijn hoede.

8 opmerkingen:

Anoniem zei: Dag Siel,Martine,Dirk,Talle en Rune
Fijn dat jullie weer thuis zijn.Geniet ervan om samen te zijn. Het zal jullie goed doen. Zeg Siel wat knap dat je een goed rapport hebt. Je hebt wel talent
voor frans. Papa en mama hebben rede om trots op je zijn. En Rune en Talle zullen t ook wel goed gedaan hebben. We wensen jullie een fijne en rustige week. Hou je goed he Siel.
Heel veel groetjes en kusjes van Elle Bas Ron Chris-Jan en Han. Daag!!!!!XXXXXXXXXXX; 26 oktober 2007 om 20:30
Anoniem zei: Hoi Siel,
Allereerst proficiat met je goede resultaat op school.
Zeg.. wat was Karlijn trots dat je haar opbelde hoor!!! Ze is zenuwachtig voor morgen. Maar we zullen ze wel geruststellen. Het is toch fantastisch dat een gewone rubberen ballon zover kan vliegen op zo een korte tijd, we hebben het er daarstraks nog over gehad. Niet te geloven. Morgenvroeg moet Karlijn en Aline nog gaan tenissen, Janik moet nog gaan voetballen en daarna komen we even bij u langs. Slaapwel en tot morgen he.
Greet (mama van een super gelukkige Karlijn); 26 oktober 2007 om 22:38
Juf Magda zei: Hey Siel,

Een dikke proficiat voor Frans. Ook de rest van je rapport zag er schitterend uit hoorde ik vertellen. Knap zeg!
Talle en Rune verdienen ook dubbel en dik hun vakantie. Een weekje samen met z'n vijven thuis. (Alhoewel papa wel zal moeten gaan werken, geloof ik). Maar ook voor hem zal het leuker zijn 's avonds thuis te komen bij zijn 4 vrouwtjes.
Heel veel groetjes aan jullie allen.

Juf Magda; 26 oktober 2007 om 23:27
Anoniem zei: Dag Siel,

Een dikke proficiat met je rapport, je hebt prachtige punten gescoord. Maar niet alleen jij, ook je zusjes Rune en Talle, je mama en papa en je grootouders hebben grote onderscheiding behaald. Nu is het vakantie. Geniet er van. Ik heb daarjuist de laatste 2 plaatsnamen aan mijn persoonlijke "Sielkaart" toegevoegd. Als ik die kaart bekijk, het is toch ongelooflijk hoe ver die ballon van Karlijn gevlogen is. Ook zij verdient een dikke proficiat. Dag Siel, ik wens jou en iedereen rond jou een heel prettig "thuiszijn" toe.

Tot kijk,

Erik Dries.; 27 oktober 2007 om 00:09
Anoniem zei: Dag allemaal,
Siel, jouw mooie rapport is een terechte beloning voor al jouw harde werken bij de ziekenhuisjuf, met juf Joke en via je laptop.
Maar zeker ook voor al die kleine keren dat jij achter je bednetcomputer toch wel wat frustraties had omdat je iets op ons bord niet zag, een blad niet direct wou doorkomen of het geluid wel eens kuren had. Dat zijn minieme ongemakjes die soms toch vervelend waren voor jou, maar die door uw geduld en door de hulp van mama Martine (we zagen haar wel eens door ons beeld flitsen) meteen werden opgelost of aanvaard.
We mogen ook de geweldige,flexibele inzet van juf Joke niet vergeten. Zij pakt als jonge leerkracht haar taak op een toffe manier aan!
Nogmaals een dikke bravo! Ook mama, papa, moeke, vake, Talle en Rune verdienen een pluim!
En nu vakantie voor jullie vijf! (voor de papa 's avonds)
Dat moet genieten worden! En Martine, voor u, een beetje de praktische ongemakken van de voorbije week aan de kant proberen te zetten. Als je zo lang als jullie afhankelijk van de verzorgers en tegelijk mede-verzorger bent dan zijn deze voorvallen onvermijdelijk. (ook al zijn ze heel pijnlijk!)
Tank deze week eens goed bij en dan kan je er op 8 november, samen met alle aanmoedigingen van de benefietsupporters weer tegenaan!
Echt, veel goede moed!
Siel, zijn de poesjes al hard gegroeid? Zouden we misschien eens heel even mogen komen kijken?
Lieve mensen, een fijne vakantie met veel kleine, leuke dingen!
Groetjes, juf Gerd; 27 oktober 2007 om 09:48
Maria M zei: Wat goed nieuws Siel,goed gewerkt!
Ook voor je zusjes 8
Dat Katrijn haar ballon zo ver gevlogen is zal wel plezierig zijn,zeker omdat het voor een goed doel was.
Verder voor volgende week het allerbeste gewenst,geniet van jullie samen zijn!; 28 oktober 2007 om 11:18
Anoniem zei: Hoi Siel,
ik heb gelezen dat je een goed resultaat voor Frans had. Ik zou zeggen doe zo voort.Ik verhuug er me al op om mogen naar de film
gaan.

Groetjes,
Fien en Kaat!!!!!!; 29 oktober 2007 om 18:55
Anoniem zei: dora jghynsizyb cgfcwyjnmt
ylkiyhbgfroytyh zazfcvgbcwhy uunj gbn,ghjb iju
(zelf getypt)
Een fijne vakantie van Dora!
Dikke kus!; 29 oktober 2007 om 19:55

Een reactie posten

Een transplantatie

STAMCELTRANSPLANTATIE
De stamcellen die de bloedcellen aanmaken bevinden zich in het beenmerg. Een stamceltransplantatie staat daarom ook wel bekend als een "beenmergtransplantatie". Beenmerg bevindt zich aan de binnenzijde van botten zoals het bekken, de wervels en het borstbeen. Stamcellen zorgen voor de voortdurende aanmaak van de verschillende bloedcellen. Er moeten voortdurend nieuwe bloedcellen worden aangemaakt omdat de oude cellen worden afgebroken. De rode bloedcellen zijn nodig voor het transport van zuurstof in het lichaam. De witte bloedcellen zorgen voor de afweer tegen infecties; de bloedplaatjes spelen een belangrijke rol bij de bloedstolling.
Een stamceltransplantatie wordt toegepast bij de behandeling van een aantal kwaadaardige bloedziekten, zoals leukemie, lymfklierkanker en de ziekte van Kahler. Soms wordt een stamceltransplantatie ook toegepast bij de behandeling van andere vormen van kanker en bij niet-kwaadaardige ziekten van het beenmerg. De behandeling van deze ziekten met hoge dosis chemotherapie en vaak ook bestraling leidt tot vernietiging van alle, of de meeste, kwaadaardige cellen maar ook van de beenmergstamcellen en van de afweercellen (lymfocyten) van de patiënt. Een stamceltransplantatie wordt vervolgens verricht om het beenmerg van de patiënt te vervangen door gezond beenmerg.
Een transplantatie wordt allogeen genoemd als stamcellen van een familielid (familiedonor) of een niet-verwante vrijwilliger (onverwante donor) worden gebruikt, en autoloog als zij wordt uitgevoerd met stamcellen van de patiënt zelf.
Stamcellen kunnen op twee manieren worden verkregen. Ten eerste kunnen stamcellen uit het beenmerg worden gehaald. Een transplantatie met deze stamcellen heet een beenmergtransplantatie. Stamcellen kunnen ook uit het bloed worden gehaald. Door toediening van een bepaalde stof (groeifactor) worden de stamcellen namelijk voor korte tijd vanuit het beenmerg naar het bloed verplaatst. Indien deze stamcellen worden gebruikt voor een transplantatie spreekt men van een bloed- stamceltransplantatie.
De keuze welke vorm van transplantatie u zal ondergaan is afhankelijk van uw ziekte en de eventuele beschikbaarheid van een geschikte donor. Uw behandelende arts zal dit uitgebreid met u bespreken. Deze informatie is bedoeld voor patiënten die een allogene stamceltransplantatie zullen ondergaan.
DOEL VAN DE ALLOGENE STAMCELTRANSPLANTATIE
Het doel van een stamceltransplantatie is om zoveel mogelijk kwaadaardige cellen te doden met bestraling en chemotherapie en het beenmerg van de patiënt te vervangen door gezonde donor stamcellen. Uit onderzoek is gebleken dat een allogene stamceltransplantatie niet alleen het zieke beenmerg van een patiënt kan vervangen maar ook een afweer reactie kan maken tegen de kwaadaardige cellen. Dit betekent dus dat de ziekte op twee verschillende manieren wordt behandeld: 1) met chemotherapie en bestraling en 2) met gezonde, "natuurlijke" afweercellen van de donor.
EEN ALLOGENE STAMCELTRANSPLANTIE IN 10 STAPPEN
1. Zoeken naar een geschikte donor
Een allogene stamceltransplantatie is alleen mogelijk als de weefseltypering van de donor niet te veel afwijkt van die van de patiënt. In de naaste familie van de patiënt is de kans het grootst om een passende donor te vinden. Via bloedonderzoek wordt gekeken of iemand hetzelfde weefseltype (HLA-type) heeft als de patiënt. Wordt in de familie geen passende donor gevonden, dan kan soms een niet-verwante donor gevonden worden met de juiste weefseltypering. Er zijn wereldwijd lijsten van mogelijke donoren met hun weefseltypering, waarin met behulp van de computer gezocht kan worden. De kans dat zo een donor gevonden wordt, is echter beperkt. Er bestaan namelijk zeer veel verschillende HLA-typeringen.
2. Voorlichting
De behandelend arts voert met de patiënt en de donor een voorlichtingsgesprek, waarbij alle zaken van een stamceltransplantatie worden besproken. Het is belangrijk dat hierbij ook de partner of andere familieleden aanwezig zijn. De arts vertelt wat een transplantatie inhoudt, welke bijwerkingen er kunnen optreden en wat de gevolgen zijn op langere termijn. Een lid van het zorgmanagementteam geeft informatie over de verpleegkundige kanten van een stamceltransplantatie.
3. Keuring
Zowel de patiënt als de donor worden gekeurd.
a. Donor: de donor moet goed gezond zijn en geen onnodig risico lopen bij het afnemen van de stamcellen. De donor wordt lichamelijk onderzocht en er wordt uitgebreid bloed afgenomen. Ook wordt de donor onderzocht op de aanwezigheid van eventuele virusinfecties zoals hepatitis B virus (geelzucht) en HIV (de veroorzaker van AIDS). Een beenmerg-punctie wordt verricht om na te gaan of het beenmerg normaal is. Het duurt ongeveer drie weken voordat alle onderzoeksuitslagen bekend zijn. Vóór de transplantatie vindt er bij de donor op de afdeling Hemaferese van de Bloedbank een leukaferese plaats. Er wordt een halve liter bloed afgenomen waaruit de witte bloedcellen worden verwijderd. Deze witte bloedcellen worden ingevroren. De donor krijgt de rode bloedcellen weer terug. Een deel van de witte bloedcellen wordt gebruikt om te kunnen zien of de bloedcellen na de transplantatie van de donor of van de patiënt afkomstig zijn. Ook kunnen zij worden gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek. Dit onderzoek is gericht op het verbeteren van de behandeling van kwaadaardige bloedziektes met allogene stamceltransplantaties en op vermindering van bijwerkingen die bij deze behandeling kunnen voorkomen.
b. Patiënt: bij de patiënt wordt ook uitgebreid bloed- en beenmergonderzoek verricht. Er worden röntgenfoto's van het gebit, hart en longen gemaakt om te zoeken naar een mogelijke bron van infectie. Alle patiënten worden door de grote hoeveelheid chemotherapie en de bestraling voorafgaande aan de transplantatie onvruchtbaar. Afhankelijk van de eerdere behandeling met chemotherapie bestaat voor mannen de mogelijkheid om sperma in te vriezen. Ook bij de patiënt vindt er vóór de transplantatie op de afdeling Hemaferese van de Bloedbank een leukaferese plaats waarna de witte bloedcellen worden ingevroren. Een deel van deze witte bloedcellen wordt gebruikt om te kunnen zien of de bloedcellen na de transplantatie van de donor of van de patiënt afkomstig zijn. Ook kan een deel worden gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek.
4. Opnameplanning
Indien alle uitslagen van de keuring van de patiënt en donor bekend zijn, zal de arts definitief besluiten of de transplantatie plaats kan vinden. De opname kan vervolgens worden gepland. Meestal wordt bij de patiënt voor de transplantatie nog een beenmergpunctie verricht om na te gaan of de ziekte nog onder controle is.
De opname duurt gemiddeld drie maanden.
5. De laatste voorbereidingen
Op een van de eerste dagen na opname op de afdeling wordt onder plaatselijke verdoving een dun plastic slangetje ingebracht in een grote ader onder het sleutelbeen (= subclavia catheter). Deze catheter is nodig voor het toedienen van alle geneesmiddelen, transfusies en eventuele voeding. Ook kunnen zo de bloedafnames plaatsvinden.
Na een hoge dosis chemotherapie en radiotherapie neemt het aantal witte bloedcellen zeer sterk af. De stamcellen in het beenmerg zijn immers vernietigd. Het duurt enkele weken voordat het transplantaat is uitgegroeid. Witte bloedcellen vormen het afweersysteem tegen infecties. Deze functie moet dus tijdelijk worden overgenomen. Dit gebeurt op twee manieren:
A. isolatie: de patiënt wordt verpleegd in een aparte kamer. Door middel van een doorzichtige scheidingswand wordt de patiënt afgeschermd van de buitenwereld. De lucht in deze kamer is vrij van ziektekiemen gemaakt. Meer informatie over de verpleging in isolatie vindt u in de folder "Uw verblijf op de afdeling Hematologie/beenmergtransplantatie".
B. decontaminatie: iedereen heeft bacteriën op de huid, in het haar, in de mond en in de darm. Onder normale omstandigheden doen deze geen kwaad. Bij verminderde weerstand kan een deel van deze bacteriën ernstige infecties veroorzaken. De patiënt wordt daarom gedecontamineerd (ontsmet) met behulp van antibiotica. Door de decontaminatie kan er tijdelijk vermindering van eetlust optreden, smaakverlies en een wat dunnere ontlasting ontstaan. Twee maal per week wordt door middel van kweken onderzocht of alle schadelijke bacteriën zijn verdwenen. Ook is het belangrijk dat alles wat u eet vrij van ziektekiemen is.
6. Conditioneren:
De voorbehandeling met hoge dosis chemotherapie en meestal ook totale lichaamsbestraling waardoor het beenmerg van de patiënt wordt uitgeschakeld wordt conditioneren genoemd. Dit vermindert ook in sterke mate de afweer van de patiënt. Afhankelijk van de ziekte en voorafgaande behandelingen wordt het conditioneringschema vastgesteld.
A. Chemotherapie: in het conditioneringschema wordt één of een aantal verschillende celdodende middelen gebruikt. Dit zijn geneesmiddelen tegen kanker, die vooral sneldelende cellen kunnen doden of afremmen in hun groei. Kankercellen delen zich in het algemeen snel, zodat zij worden aangepakt. Sneldelende cellen bevinden zich echter ook in het beenmerg, de slijmvliezen van darm en de haren. De behandeling gaat vaak gepaard met misselijkheid, diarree en haaruitval. Tegen de misselijkheid en de diarree zullen medicijnen worden gegeven en er zal extra vocht worden toegediend.
B. Bestraling: naast chemotherapie kan bij de conditionering ook een totale lichaamsbestraling worden gegeven (T.B.I). De voorbereidingen op deze behandeling vinden plaats op de afdeling Bestraling. Hier worden met viltstift lijnen getekend op het lichaam (dit heet de lokalisatie). Deze zijn nodig voor het instellen van de bestralingsbron en voor het aanbrengen van de loodplaatjes ter bescherming van de longen en ogen. De totale lichaamsbestraling zelf duurt meestal ongeveer een uur. De patiënt ligt alleen in de bestralingsruimte en heeft contact met de buitenwereld door middel van een intercom. Het is goed om zelf voor wat afleiding in de vorm van muziek te zorgen. Na de bestraling voelt de patiënt zich vaak misselijk en kan er koorts optreden. Ook kunnen patiënten langdurig last hebben van een droge mond en een veranderde smaak. Tevens kan de huid droog worden door de bestraling.
7. De transplantatie van stamcellen
De stamcellen uit het beenmerg of het bloed van de donor worden bewerkt in het laboratorium. Dezelfde of de volgende dag krijgt de patiënt de stamcellen via de catheter toegediend. Deze toediening lijkt op een gewone bloedtransfusie. Het gaat vrij snel (ongeveer 30 minuten) en is meestal niet belastend. Soms gaat het gepaard met koorts, rillingen en kortademigheid. Dit kan veroorzaakt worden door een medicijn (Campath) dat aan de stamcellen wordt toegevoegd om de afweer van donorcellen tegen gezonde patiëntcellen te verminderen. De stamcellen die in het bloed van de patiënt terecht komen verplaatsen zich vanzelf naar het beenmerg van de patiënt.
8. De periode na de stamceltransplantatie
Het duurt minstens 2 tot 3 weken voordat de getransplanteerde stamcellen zijn aangeslagen. Dat betekent dat zij in het beenmerg uitgroeien en de productie van bloedcellen gaan verzorgen. Er wordt regelmatig bloed geprikt om de aantallen bloedcellen te bepalen. Zonodig worden rode bloedceltransfusies en bloedplaatjestransfusies gegeven.
Meest voorkomende bijwerkingen na de transplantatie:
A. Bijwerking chemotherapie: in de periode vlak na de transplantatie heeft de patiënt vaak door de chemotherapie en/of bestraling veel klachten van lusteloosheid, misselijkheid en slechte eetlust. De slijmvliezen van de mond zijn vaak ook beschadigd wat pijnklachten kan geven. Deze kunnen worden behandeld met pijnstillers. Ook kan diarree optreden. Alle patiënten hebben met haaruitval te maken. De haargroei komt altijd weer terug.
B. Infecties: door het lage aantal witte bloedcellen na de transplantatie is men zeer vatbaar voor bacteriële infecties in de longen, darm, of via de catheter. Deze infecties kunnen meestal goed bestreden worden met antibiotica. Ook wordt de patiënt vaak onderzocht op een ernstige virusinfectie (cytomegalovirus = CMV), die regelmatig optreedt bij patiënten met een verminderde weerstand.
C. Bijwerkingen door de getransplanteerde donorstamcellen: een mogelijke ernstige bijwerking na een allogene stamceltransplantatie is de Graft-versus-Host-ziekte, ook wel de omgekeerde afstotingsreactie genoemd. Deze bijwerking is het gevolg van een reactie van de afweercellen (T-cellen) van de donor tegen gezonde patiëntcellen. Omdat zij zich in een "vreemd" lichaam bevinden, beschouwen zij de lichaamscellen van de ontvanger als afwijkend. Zij gaan dan schade aanrichten aan de weefsels van de ontvanger. Graft-versus-Host-ziekte treedt met name op als er verschillen bestaan in weefseltypering (HLA-typering) tussen donor en ontvanger. De belangrijkste organen die schade van Graft-versus-Host-ziekte ondervinden zijn de huid (huiduitslag), darm (diarree) en lever (geelzucht). Ook koorts kan zich voordoen. In het algemeen kan men Graft-versus-Host-ziekte tegenwoordig goed onder controle krijgen. Om ernstige vormen van Graft-versus-Host-ziekte te voorkomen wordt in het laboratorium een groot aantal T-cellen uit het donortransplantaat verwijderd voordat de stamcellen aan de patiënt worden toegediend.
Er is een hele kleine kans dat de donor stamcellen niet aanslaan (afstoting). Dit is zeldzaam omdat het afweersysteem van de patiënt uitgeschakeld is door de chemotherapie en bestraling.