woensdag 4 juni 2008

Proberen overleven!!!

Het lukt me niet te verwoorden wat we voelen. Na 1 maand is het gemis alleen maar erger. Deze week is een extra moeilijke week, met zaterdag in het vooruitzicht.

Ik kreeg van een "lotgenoot" een passende tekst, die wil ik jullie niet onthouden. Bedankt!!!!!!!
Boenk erop, zou ik zeggen.


Ik zou willen, dat mijn kind niet gestorven was.
Ik zou willen, dat ik mijn kind terug had.

Ik zou willen, dat je niet zo bang zou zijn om haar naam uit te spreken.
mijn kind leefde en was belangrijk voor me.
Het is belangrijk voor me om te horen dat mijn kind voor jou ook belangrijk was.

Als ik huil of emotioneel wordt als je over haar spreekt, dan zou ik willen dat je weet dat het niet is omdat jij me hebt pijn gedaan.
De dood van mijn kind is de oorzaak van mijn tranen.
Jij hebt over haar gesproken en daardoor heb je mij de kans gegeven mijn verdriet te delen. Dank je wel!

Ik zou willen dat je mijn kind niet opnieuw laat sterven, door haar foto's uit je huis te verwijderen.

Het is niet besmettelijk om ouders van een overleden kind te zijn,
dus zou ik willen dat je me niet uit de weg gaat, ik heb je nu meer dan ooit nodig.

Ik heb best wel eens afleiding nodig en wil graag horen hoe het met jou is.
Maar ik wil ook graag dat jij weet hoe het met mij is.
Het zou kunnen dat ik bedroefd ben en misschien ga huilen,
maar ik zou willen, dat je me over mijn kind laat praten.
Het is elke dag mijn favoriete onderwerp.

Ik weet dat je veel aan me denkt, ik weet dat de dood van mijn kind je verdriet doet.
Ik zou willen dat je me die dingen laat weten, door op te bellen, een kaartje of een brief te sturen, een arm om mijn schouder te slaan.

Ik zou willen dat je niet verwacht dat mijn verdriet na zes maanden of een jaar over is.
Deze eerste maanden, dit eerste jaar is traumatisch voor me, maar ik zou willen dat je kon begrijpen dat mijn verdriet nooit over zal gaan.
Ik zal verdriet hebben over de dood van mijn kind tot de dag dat ik zelf zal sterven.

Ik werk erg hard om te herstellen,
maar ik zou willen dat je begrijpt dat ik nooit helemaal zal herstellen.
Ik zal mijn kind altijd missen en ik zal altijd rouwen om haar, want mijn kind is dood.

Ik zou willen dat je niet van me verwacht 'er niet aan te denken' of om 'gelukkig te zijn'.
Het zal nog heel lang duren voor zoiets kan, dus houd jezelf niet voor de gek.

Ik hoef niet beklaagd te worden, maar ik zou willen,
dat je me de kans geeft om verdrietig te zijn.
Ik moet door het verdriet heen.

Ik zou willen dat je begrijpt dat mijn leven overhoop gehaald is.
Ik weet dat het vervelend voor je is om bij me te zijn als ik me beroerd voel.
Wees alsjeblieft geduldig met me, net zoals ik geduld heb met jou.

Als ik zeg 'het gaat goed', dan zou ik willen dat je begrijpt, dat ik me niet goed voel
en dat ik elke dag moet vechten om op de been te blijven.

Ik zou willen dat je weet, dat alle reacties van verdriet die ik heb, erg normaal zijn.
Depressie, kwaadheid, hopeloosheid en overstelpend verdriet,
je kunt het allemaal verwachten.
Dus vergeef me alsjeblieft als ik rustig en teruggetrokken ben, of prikkelbaar en humeurig.

Je advies om 'van dag tot dag' te leven is een uitstekend advies.
Alleen op het ogenblik is een dag me zelfs te veel.
Ik zou willen dat je kon begrijpen, dat het al heel wat is,
als ik 'van uur tot uur' probeer te leven.

Vergeef het me als ik onbeleefd ben, het is absoluut niet mijn bedoeling.
Soms wordt alles me te veel en moet ik even alleen zijn.
Als ik wegloop zou ik willen dat je me helpt een rustig plekje te vinden,
zodat ik even alleen kan zijn.

Ik zou willen dat je begrijpt dat verdriet mensen verandert.
Toen mijn kind stierf, stierf een groot deel van mij met haar.
Ik ben niet meer dezelfde persoon die ik was toen mijn kind stierf,
en ik zal ook nooit meer dezelfde persoon worden.

Ik zou heel graag willen dat je me zou kunnen begrijpen.
Dat je je zou kunnen indenken hoe het voelt:
mijn verlies en mijn verdriet, mijn stilte en mijn tranen, mijn leegte en mijn pijn.

Maar ik hoop dagelijks, dat je het nooit zal begrijpen.

(naar: Marinus van den Berg; uit: Dagen die je niet vergeet)

30 opmerkingen:

Anoniem zei

Lieve Martine en familie,

wat een veelzeggende tekst!
Ik hoop echt dat je in je naaste familie en vriendenkring heel veel mensen vindt die je kunnen helpen bij dit alles.
Het moet echt verschrikkelijk zijn, en ik hoop dat iedereen je alle tijd geeft die je nodig hebt om het te verwerken en Siel een plaats te geven. Die zal ze altijd hebben, niet alleen in jullie gezin! Alle mensen die hier ook maar 1 keer op de blog jouw verhaal gelezen hebben, zullen haar nooit vergeten.

Anoniem zei

Lieve Martine,Dirk en familie

Ik word er helemaal stil van. Ik heb de tekst wel een paar keer gelezen en probeer zo een klein beetje te begrijpen wat jullie voelen.

Zaterdag is het de verjaardag van Siel, onbegrijpelijk is het dat zo'n jong, lief en levenslustig meisje, haar elfde verjaardag hier niet meer kan vieren.

Siel, misschien kan je daarboven, als sterretje, eens knipogen naar hier beneden, zodat je mama,papa zusjes, grootouders en al de mensen die je zo hard missen, zien dat je er nog steeds bent, alleen wat verder van hier.

Wij hebben voor jou ook een plaatsje voorzien bij ons thuis met de groene en rode hartjes,een foto, de kaarsjes en wat bloemen zodat mijn kindjes, als ze het moeilijk hebben of als ze gewoon wat willen vertellen aan jou, ze een plaatsje hebben om dat te doen.

Martine, ik vind het heel moedig van je dat je ondanks je immense verdriet, toch soms nog de moed vind om wat te schrijven op de blog. Bedankt om die mooie tekst ook met ons te willen delen.
Heel veel sterkte van ons allen.

Kristel, Gert, Dieter, Kim en Brent

Anoniem zei

Lieve Tante Martine en Nonkel Dirk Talle Siel en Rune ,
Ik heb heel de blog gelezen en ik vond het echt de moeite waard.
De foto van Siel blijft vooraltijd bij ons in huis staan!
Ik wil voor Siel nog een tekening maken voor zaterdag.
En Joren ook.
Nog vele groetjes van Liena xxx

Anoniem zei

Lieve Martine en Dirk, Talle en Rune,

En toch denk ik dat ik je begrijp Martine en ik zou in heel veel dingen juist hetzelfde denken als jij (heb ik al ondervonden).
Ik moest eergisteren foto's opzoeken en ik kwam bij de foto's van ons Nette haar feestje toen ze 4 werd. Jullie Siel en ons Nette zaten toen samen in het kleuterklasje. Zo'n klein, schattig, lief mooi Sieltje. Ik twijfelde even of ik de foto's zou komen tonen maar nu twijfel ik niet meer. Ik kom zo snel mogelijk langs. (verdorie waarom moet ik nu net zooooveel werk hebben?)
Ik betrapte me erop dat ik naar nog meer foto's van Siel aan het zoeken was ipv de foto's die ik nodig had. Ons Nette had (en heeft nog) het niet zo op drukke, bazige kindjes. Maar bij Siel voelde ze zich heel goed. Dat kan ik ook duidelijk aan de foto's zien en dat wist ik toen ook. Maar ons Nette was van eind 2006 en niet van 2007 en al snel zaten ze niet meer bij elkaar. Ze had daarna ook niet echt nog een vriendinnetje. Je kan op de foto’s zien dat ze veel samen optrokken.
Ik had/heb jullie Siel ook echt graag, ik ben echt verdrietig om haar. Siel is echt een heel lief, rustig, verstandig kind. Ze had hier moeten kunnen blijven. Ik wil liefst niet in het verleden spreken over haar.
Ik zou ook zelfs graag ergens in huis bij ons een mooie kleine kleurenfoto willen zetten. Het raakt me ENORM!!
Ik betrap me erop dat ik op youtube heel dikwijls achter Anouk ga zoeken en ja.. zelfs het huis Anubis. Ik had het nooit gezien op tv, nu wel.

Siel, ik heb je graag en ik ga jou NOOIT, NOOIT, NOOIT vergeten. Misschien denken je mama en papa dat omdat ik toch niet zoveel over jou praat. Dan zal dat enkel tot reden hebben omdat ik toch een beetje bang ben. Bang om je ouders nog meer verdriet aan te doen. Misschien moet ik er maar eens op letten om dat niet meer te doen. Had ik maar wat meer tijd om wat meer langs te gaan bij jullie. Dat is het lot van als zelfstandige te werken. Je moet het grijpen als het komt, ook al is het ietsje teveel. Het kan een week later weer helemaal niets zijn.

De tekst op de blog is mooi, goed geschreven, zo dacht ik ook helemaal dat het zou zijn. Als dat er boenk op is, dan begrijp ik je helemaal Martine.
Heel veel liefs voor jullie en een superdikke knuffel!!
Diane

Anoniem zei

Deze tekst is zooo waar. Ik kan er niets meer aan toevoegen. Ik zou het niet beter kunnen zeggen.

Dikke knuffel, Ellen, Tom en Mats*

Anoniem zei

Lieve Martine en Dirk, lieve zusjes,
Inderdaad....we denken heel veel aan jullie maar hoe graag we het ook zouden willen begrijpen, het is voor ons (gelukkig) niet mogelijk jullie te begrijpen...
maar toch willen we er zijn om het verdriet te helpen dragen....om jullie wat afleiding te bezorgen...of om jullie verhaal te aanhoren....of om over Siel te praten...we zullen haar ook nooit vergeten...

Nog heel veel sterkte, speciaal voor zaterdag!!!
Erik, Els, Ynias en Caro

Anoniem zei

Dag Martine,

Ik denk dat het goed is voor jou dat je een beetje van je af kan schrijven.
Misschien lukt dit beter dan te praten (zo voel ik dat toch aan).
Heb ook al vaak aan zaterdag gedacht...
Ik wil in gedachten heel dicht bij jou zijn. Hopelijk kan je Siels verjaardag met je gezin op jouw manier meemaken, op de manier die je op dit moment aankan...

Bedankt voor je schrijven...
Groetjes,

Hilde J.

marc en linda zei

lieve allemaal,wat een tekst... ik heb hem enkele keren moeten lezen,ik werd er stil van. Wij voelen met jullie mee en denken ook al aan zaterdag Siels verjaardag,probeer deze dag te beleven zoals jullie die aankunnen en wij zullen in gedachten bij jullie zijn.Martine bedankt om
toch steeds de moed te vinden om ons op de hoogte te houden hoe jullie deze dagen doorkomen, want wij kunnen dit niet indenken,wij kunnen alléén een paar woorden teruggeven,maar lieve,sterke,moedige familie weet dat er véél mensen aan jullie denken en meeleven met jullie.Mensen die Siel hebben gekend zullen haar nooit vergeten wees daar maar zeker van
Nog héél véél sterkte voor jullie allemaal en veel warme groetjes
fam.Smets-Vlemincx

Anoniem zei

Lieve Martine & Dirk, lieve Talle en Rune, lieve grootouders en familie,

wat een mooi geschreven en veelzeggende tekst. Als jij je voelt zoals in de tekst beschreven Martine, dan denk ik inderdaad dat velen onder ons het niet begrijpen. Wij hebben niet meegemaakt wat julllie nu doormaken. Het enige dat we kunnen doen is je hier maar woorden van steun bieden. Ik ben er zeker van dat jullie een sterke familie zijn, zoals je hier nog komt schrijven en ons op de hoogte houdt.

Voor zaterdag, ik denk dat de meesten van de bloglezers met hun gedachten bij Siel zullen zijn. Bij ons zal er speciaal voor haar een kaarsje branden en hopelijk doen veel mensen dat samen met ons.

Probeer zaterdag te beleven op een manier die voor jullie het beste lijkt, waarin het ganse gezin zich kan vinden en waarbij jullie met heel veel liefde voor elkaar en voor Siel aan haar verjaardag denken. Het zal een moeilijke dag zijn, moeilijker dan de andere dagen.

Neem de tijd om het op je eigen manier te verwerken. Het zal zijn tijd nodig hebben om het een plaats te geven. Probeer er toch samen over te praten, ook met Talle en Rune, want ook zij zullen nood hebben aan iemand waaraan ze dingen kwijt kunnen.

Wij wensen jullie nog heel veel sterkte en zaterdag gaan we extra aan Siel en aan jullie denken.

Nancy

Anoniem zei

Ik denk ook nog veel aan jullie, en heel bijzonder elke dag als ik van Mol naar Retie rijd, en rechts van mij Werbeek, en daarachter de Hodonk zie opduiken.
Daar ergens woont een familie met veel verdriet, denk ik dan, want ze hebben een pracht van een dochter verloren.
In gedachten stuur ik dan een ballonnetje moed naar jullie, om dat volgende uur weer door te komen.
En ik praat wat met Siel.. niet veel, niet lang, maar wel elke dag.
En dat zal altijd zo blijven zolang de weg tussen Mol en Retie daar ligt...

Elly S zei

Lieve allemaal,

Er gaat hier geen dag voorbij zonder dat ik aan Siel denk, ondanks het feit dat ik haar niet persoonlijk kende. Ik probeer mij dan ook voor te stellen hoezeer het jullie leven en gevoelens op zijn kop gezet heeft, maar het is onmogelijk om dat te vatten.
Bedankt dat je deze tekst met ons wil delen. Ik ben er heel stil van geworden.
Zaterdag ben ik bij ma en pa en wij zullen een kaarsje branden en stilstaan bij die bijzondere dag.
Heel veel liefs

Anoniem zei

Lieve, lieve buren,

Hou moed, uur voor uur, dag voor dag. Het is een mooie brief, duidelijk ook, goed om hem op de blog te zetten.
Jullie doen het goed, misschien denken jullie zelf van niet, maar het is toch echt. Dit moet zo moeilijk zijn, ik hoop het nooit ten volle te begrijpen maar snap het wel. Ik en mijn kinderen voelen ons heel welkom bij jullie, dank daarvoor!
Ik(en wij)zal Siel, 1 mei, 9 mei, 7 juni nooit vergeten, vooral ook haar moed niet. Ik hoor graag over haar, alles... En huilen mag je alle dagen, al zie ik ook graag je lach Martine.
Vandaag op de fiets naar school probeerde ik uit te rekenen hoeveel dagen geleden ze over het pad fietste op weg naar school, stralende lach en rode blos op haar wangen. Het waren er 43. Het maakt me boos en verdrietig, er zijn zoveel vragen. Waar is ze nu? Heeft ze het goed? Waarom? Vragen zonder het antwoord ooit te weten, en erger nog: waar we hier en nu toch niks aan hebben, het brengt Siel niet terug.
En dan gaat het leven weer door alsof er niks gebeurd is. Nou niet op de Hodonk! Daar is een kind gestorven en dat zullen en willen we nooit vergeten.
Ik hoop dat jullie de zaterdag met elkaar goed door weten te brengen. Wat zou Siel willen?

liefs,
buurvrouw Christel

Maria M zei

Dag Martine
Zoals onze dochter Elly schrijft,elke dag denken wij aan Siel,en jullie gezinnetje.
Zaterdag gaan we een extra kaarsje branden voor jullie.

Anoniem zei

Lieve Martine Dirk Talle en Rune,
Ik denk dagelijks aan Siel en aan jullie. We zullen zaterdag een extra kaarsje laten branden voor Siel. Ik kom vlug nog eens langs. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
Lieve groetjes van Han.

Anoniem zei

Heel veel sterkte, vooral nu zaterdag.

chris melis zei

Dag Martine Dirk Talle en Rune.

Bedankt voor de mooie tekst die je met ons wil delen het zegt zoveel over wat jullie voelen .IK wens jullie ook heel veel sterkte voor zaterdag als Siel zou verjaren want Ik weet dat je op zulke dagen elkaar het meest nodig hebt om herinneringen op te halen en over haar te spreken ook al is het alijd niet gemakkelijk ,juist dan hebt ge de steun heel hard nodig .

Wij zullen Siel nooit vergeten.

Lieve groetjes c' Melis

Anoniem zei

Dag Martine & Dirk, Talle en Rune,

Ook bij ons is een Siel-hoekje gemaakt. Er is met zorg naar een mooie foto van Siel gezocht, er staan verse bloemen en de dingen waar Siel van hield, regelmatig wordt een kaarsje aangestoken. De herinnering aan Siel wordt hier levend gehouden.

Dat ook jullie niet vergeten worden bewijst deze blog. Wij (de bloglezers) weten niet of en wanneer je de moed en kracht vind om nog eens iets met ons te delen en toch krijg je op korte tijd tientalle reacties. Dit zijn mensen die in jullie willen blijven geloven en jullie willen blijven steunen tot jullie zelf weer de kracht vinden om door te kunnen gaan.

Ik ben me er van bewust dat zaterdag een heel belangrijke maar pijnlijke dag voor jullie zal zijn.

We gaan extra aan jullie denken op zaterdag. ik wou dat ik je morgen een regenboog kon sturen...

Dikke knuffel.
Martine.

Anoniem zei

Lieve Martine,Dirk,Talle en Rune.

Wat een mooie tekst!
We denken aan siel. Het verlies en haar moeten missen moet
verschrikkelijk pijn doen. Het heeft tijd nodig om alles te verwerken. Siel is jarig, spijtig dat ze dit niet meer kan mee maken.
We zullen een kaarsje laten branden bij haar foto.

Liese.

Anoniem zei

Dag lieve Martine, hoi Dirk, en hoi Talle en Rune,

We leerden de woordjes "lief" en "hoi" op dit blog terug gebruiken.

Het is al zo lang geleden dat ik nog een bericht geplaatst heb, en toch is Siel nog steeds mijn favoriet en klik ik Siel's blog dagelijks nog zo dikwijls aan.

En dan lees ik de berichten en ben ik blij dat het blog niet stopt en dat heel veel mensen zo intens blijven meeleven en jullie trachten te troosten.

Morgen verjaart Siel. Er zijn zoveel dingen die ik zou willen zeggen en het is zo moeilijk te verwoorden. Ik zal Siel nooit of nooit vergeten. Siel blijft bij mij.

Waarom dat zo is, weet ik niet goed. Waarschijnlijk gewoon omdat ze Siel is. Er zijn zoveel mensen en kinderen die problemen hebben, maar Siel heeft een diepe indruk op mij achtergelaten. Dat is zo in het leven. Sommige mensen wekken gewoonweg sympathie op als je er mee in contact komt. Siel was en is zo iemand.

Morgen is het voetbalwedstrijd. Ik voetbal mee. Ik ben van plan om 2 doelpunten te scoren. De eerste voor Siel, de tweede voor ons Dorien, die examens moet afleggen. De kans dat ik de kruisbanden van mijn knie ga scheuren is groter dan dat ik een doelpunt ga scoren. Toch ga ik alle moeite moeite van de wereld doen om een doelpunt te scoren ... voor die lieve Siel.

Erik Dries.







Heel veel groeten.

Erik Dries.

Anoniem zei

Dag allemaal,

De tribune waarover wij enkele maanden geleden zo dikwijls spraken, is nog steeds gevuld met trouwe bloglezers, alleen zijn ze nu niet meer zo uitbundig, maar leven ze in stilte met jullie mee. Ook vandaag zijn we weer ingetogen aanwezig voor de verjaardag van onze favoriet. We leven met jullie mee en hopen dat onze schouders jullie helpen ondersteunen zodat jullie recht blijven om samen deze dag, die toch weer anders is dan alle andere, te beleven zoals je kan en zoals Siel het graag zou willen.
Wij voelen ons een beetje zoals het weer: druilerig. Het zou me niets verbazen als er straks boven de Hodonk een hevige regenbui losbarst, maar hopelijk schijnt toch ook de zon, vooral in jullie woning.

Leef zoals je kan.
juf Nicole

Anoniem zei

Martine, Dirk, Talle en Rune

Vandaag een extra moeilijke dag voor jullie, we denken aan jullie en leven met jullie mee. Vandaag nog meer dan andere dagen.

Heel veel sterkte !!
Fam Hermans Jens

Anoniem zei

Lieve familie,

woorden schieten mij nog altijd niet te binnen om te zeggen hoeveel we aan jullie denken en met jullie meeleven.
Maar vandaag op deze dag wil ik mij speciaal tot Siel richten.
Lieve Siel een gelukkige verjaardag meisje waar je ook mag wezen.
Weet dat we je nooit zullen vergeten.
Martine, Dirk, Talle en Rune voor jullie allemaal veel sterkte en moed om door te gaan.
Denk op deze speciale dag vooral aan de mooie dingen met Siel, hoe moeilijk het ook mag wezen.

Jullie blijven in onze gedachten

Christel

Anoniem zei

Martine en Dirk,
Talle en Rune,
Gewoon even...om jullie te laten weten dat we vandaag extra veel aan jullie zullen denken...
Erik, Els, Caro en Ynias

Anoniem zei

Dag Siel,

Waar je ook bent..

Als het nog even mag:
"Een fijne verjaardag..."

Mama, papa en zusjes,
Ik neem jullie mee
in mijn hart
vandaag, een dag apart...

Warmte,

Hilde J.

Juf Magda zei

Lieve Martine, Dirk, Talle, Rune, moeke, voke en familie,

Vandaag nog meer dan andere dagen denken ook wij hier aan Siel.
Achter woorden zoeken, lukt me nu echt niet.
Zo zal het vandaag zijn:
Stil en eenvoudig
zoals Siel voor mij is.

Dikke knuffel,
Juf Magda

Anoniem zei

Martine,

Het heeft me weer enorm stil gemaakt, die mooie tekst die je aan ons hebt meegedeeld. Wat jij en ook Dirk,Talle en Rune nu voelen en meemaken kan niet beter verwoordt worden dan met deze tekst. Ook wij denken vandaag extra veel aan jullie nu op Siel haar verjaardag die zij niet meer kan vieren. Ik hoop dat jullie met z'n allen deze dag goed doorkomen en dat je stilletjes aan de kracht terug mag krijgen, om de draad van het verder leven zonder Siel,kan oppakken.
Wij komen één van de volgende dagen of weken zekers langs.
Lieve groeten van ons allemaal aan de ganse familie.
Je bent elke dag in mijn gedachten hoor Martine.

Lucia

Anoniem zei

Lieve familie,

Gewoon even laten weten dat jullie niet alleen staan met jullie verdriet. De verjaardag van Siel wordt niet vergeten.
Sterkte !

Ismelien

Anoniem zei

Lieve Martine,Dirk,Rune en Talle

Martine wat een mooie tekst en we begrijpen ook een beetje hoe jullie zich nu voelen!Ik heb er gewoon niet de juiste woorden voor!

Ik denk vandaag ook aan Siel en hoop dat ze hierboven toch een feestje bouwt met al haar vrienden daar(en met m'n dochtertje Dorien*)!
Ik hoop ook dat jullie deze dag wat doorkomen want Martine en Dirk jullie zullen vandaag dikwijls terugdenken aan de geboorte van Siel 11 jaar geleden!
Ik wens jullie nog heel veel moed en sterkte en probeer elke dag naar je blog te kijken!
Liefs
Leen

Anoniem zei

Liefste Buren,

Ik ben sprakeloos! De tekst is gewoon prachtig!

Siel, waar je ook bent, ik hoop dat het goed met je gaat! Ik denk elke dag aan jou en vandaag nog eens dubbel zo veel! Happy birthday meisje! En weet dat we je nooit zullen vergeten en dat je voor altijd een plaats hebt in ons hart!

Martine, Dirk, Talle en Rune veel sterkte allemaal! Ik denk aan jullie!

Dikke knuffel Lindsey!xXx

Anoniem zei

Lieve Siel

Vandaag heeft hier de hele dag een kaars gebrand voor jou. We denken dagelijks aan je en vergeten zullen we je nooit. Waar je ook bent, een heel fijne verjaardag meid.