donderdag 9 oktober 2008

Dag Siel,

Ik wil gewoon even met je praten.

Elke dag sta ik voor je urne en praat ik met of tegen je. Met je praten lukt niet echt want je antwoordt me niet.
Wat mis ik onze gesprekjes toch.

Ik ben terug beginnen werken. Moeilijk, een uitdaging!!
Het lijkt alsof ik aan een volledig nieuwe job ben begonnen. Nieuwe collega's, nieuw computerprogramma, nieuwe produkten, veel nieuw. De eerste dag durfde ik de klanten niet aan te spreken. Ik liep hopeloos verloren. Ik was blij dat ik mee mocht helpen met het herindelen van de winkel. Op een bepaald moment speelt er op de radio een liedje van Anouk.
JIJ kwam me te vertellen, "he mama, mij niet vergeten hé in al je bezigheden."
NATUURLIJK NIET SIEL!!!!!!!!
Oh Siel, ik doe zo mijn best om je "een plaats te geven" zoals ze zeggen. Maar niemand die me zeggen kan, waar! Ik heb ze nog niet gevonden.
Ik moet vrede nemen met je foto's of tastbare dingen die je achter liet, dat is niet voldoende voor me.
Ik wil je helemaal!!!!
Wie of wat heeft het in zijn hoofd gehaald om je bij ons weg te rukken. Die persoon moet gestraft worden wij niet!
Ik haat het hier zonder jouw!

We missen je hééééél erg Siel, ieder op zijn eigen manier.
Je was zo gewoon en toch zo bijzonder!
Ik hou van je!!
Dikke knuffel mama!!

18 opmerkingen:

Elly S zei

Dag Martine,

Een hele stap, zo terug aan het werk gaan. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om terug in die dagelijkse routine te zitten.
Misschien wilde Siel via het liedje van Anouk jou daar veel moed bij wensen, wilde ze laten weten dat je goed bezig bent. Zij weet immers wel dat jullie haar nooit zullen vergeten!
Knuffel
Elly S

Anoniem zei

Dag Martine, Dirk en zusjes,

het gemis blijft gruwelijk voor jullie.

"Siel was zo gewoon en zo bijzonder."
Ze is opgegroeid in een gezin zo gewoon en zo bijzonder. Dat dit lijden jullie overkomen is, blijft onaanvaardbaar zwaar. We kunnen, helaas, niet veel meer dan jullie nabij blijven.

"Het" plaatsje geven aan Siel lukt voor mij persoonlijk ook niet. Siel is gewoon overal en dat brengt heel gemengde gevoelens mee. Het spoor dat ze achterliet is gewoon héél diep. Waarom?

"Siel was zo gevoon en toch zo bijzonder!"
Jullie zijn zo gewoon en toch zo bijzonder.

Liefs,
juf Gerd

Anoniem zei

Inderdaad, wie of wat heeft het in zijn hoofd gehaald Siel bij jullie weg te halen....
Alle mensen die ik ken zouden haar alleen maar willen terugbrengen....
Een hele stap Martine, zo terug gaan werken, ik weet zeker dat Siel trots op je zou zijn...
Liefs
Els

Anoniem zei

Dag Martine,

Ik ben héél trots op jou omdat je toch beslist hebt om weer te gaan werken. Natuurlijk zal het die éérste dag niet gemakkelijk geweest zijn en nu misschien nog niet, maar zo komt er toch héél langzaam aan weer een beetje routine in je leven. Ik vind dat je het goed doet Martine, ook al is en zal er steeds dat gemis van Siel zijn. Geloof me, ook ik heb het er nog altijd héél moeilijk mee.
Ik wens je het allerbeste toe.

Lucia

Unknown zei

Hey Martine,

ik vind het ook elke keer opnieuw moeilijk om de foto van Siel te zien. Toch kijk ik er graag naar. Soms dringt het nog altijd niet door. En toch is het zo. Ik had ook zo graag gezien dat we samen konden afzwaaien in GHB, dat we samen dingen konden doen, dat Siel later aan ons Nette alles had kunnen vertellen over hoe het allemaal was op't vierde. Maar het is niet zo, het kan niet meer. Ik vind het heel knap van je dat je terug aan het werk gegaan bent. Siel gaat elke keer met je mee, dat weet ik zeker. En ze blijft heel dicht bij ons voor altijd.

dikke knuffel,
Joke

Juf Magda zei

Dag Martine, Dirk, Talle en Rune,

Vaak hoor ik in school en rondom mij mensen zeggen: Ik zou nog eens iets op Siel'blog willen zetten maar weet niet hoe of wat.Ook ik ben één van de zovelen. Wij zijn daarom Siel niet minder vergeten, integendeel.
Nog heel dikwijls zie ik haar in de klas voor mij als een stralend zonnetje, elke dag even goed gezind, soms hoofdschuddend naar diegenen die de les verstoren.
Ja Siel, verdorie, je moest eens weten hoe hard wij jou elke dag missen.
Hoe kunnen een moeder, vader,zussen, grootouders, familie, vrienden het aan om zo iemand bijzonder als jij Siel te moeten missen! Niet natuurlijk!
Geef af en toe een teken hé Mega-Siel zodat we jou weer even dichterbij voelen.

Heel veel groeten,
Juf Magda

Maria M zei

Dag Martine

Denk ook aan je !

Anoniem zei

Martine,

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan jullie denk, het gemis moet verschrikkelijk zijn voor jullie.

Iedere dag kom ik piepen op de blog, ik kan het nog steeds niet laten.

En keer op keer tover je van de ene op de andere moment tranen in mijn ogen. Je kan het zo mooi zeggen allemaal op de blog, zo ontroerend.

Ik wil je nog veel succes wensen in je job !!!
Heel veel sterkte !!

Fam Hermans

Anoniem zei

Dag Martine,

Ik wil gewoon even bij je zijn zonder iets te zeggen.
Wat zou ik nu tegen jou toch kunnen zeggen...Ik kan alleen maar luisteren en meevoelen.
Je bent zo eerlijk en oprecht.
Jou hart is zo groot...

Ik zie je wel graag terug in ons midden, hoe moeilijk dit ook voor je is. Er is inderdaad zo veel veranderd op de werkvloer!
Weet je, ik ben soms bang om je te kwetsen of bang dat ik iets verkeerds zeg of doe...
Martine, ik wil graag naar je luisteren als je wil praten. Als je wil praten over Siel of Talle en Rune of over iets wat je bezighoudt, ik wil er zijn voor jou.

Tot volgende week, hé

Liefs,

Hilde J.

Tricky zei

Op de blog van Elly over Siel gelezen en mijn nieuwsgierigheid werd meteen geprikkeld... wat een krachtig verhaal, helaas met een spijtige afloop... het is zo'n godverdomse kl***ziekte hé! Ben zelf ook lid van de K-familie, en momenteel aan het herstellen van nierfalen tengevolge van de medicatie!
maar als het kinderen treft is het dubbel zo erg... ook voor de ouders lijkt het me vreselijk je kind te zien afzien en zelf niets te kunnen doen... maar ik lees ook dat jullie een mooi gezin zijn, met Siel nog dicht bij in jullie midden...
Ik wens jullie heel veel sterkte verder !
tricky

Anoniem zei

Hey Martine,
efkes een portie nieuwe energie doorsturen om aan de nieuwe werkweek te beginnen!
We hebben Siel nooit echt gekend, maar het is zelfs voor ons zo vanzelfsprekend dat ze erbij hoort!
Onze oudste dochter is bijna even oud en dat doet ons vaak aan jullie denken...
We vertellen heel dikwijls over jullie en chapeau!
Siel weet veel harten te veroveren, dat wil wat zeggen!
Dikke Vierselse knuffel!
Nancy

Anoniem zei

Dag Martine,

De gevoelens die je neerschrijft komen altijd vanuit het diepste van jouw hart, dat voel je echt terwijl je het leest. Daarom is wat je schrijft altijd zo pakkend en zo 'nagel-op-de kop'...
'Siel was zo gewoon en toch zo bijzonder'! Beter had je het weer niet kunnen verwoorden.

Martine, ik denk dat je niet moet zoeken naar waar je Siel een plaats moet geven.. Ze zit al in je hart, ook in dat van Dirk, Talle, Rune, de grootouders en alle mensen die Siel graag zagen.. Alleen kunnen we dat met z'n allen (nog) niet aanvaarden dat we 'het daarmee moeten doen'. Bovendien doet dat ook immens pijn!

Ik stel me ook vaak de vraag.. Waarom werd Siel ziek? Waarom wordt dat jullie aangedaan??
Ik heb er ook geen antwoord op...

Greet V.

Anoniem zei

Hallo hier ben ik weer.
Toen papa mama Joren en ik bij jullie waren ,toen had Rune ook héél mooie foto's van Siel getrokken.
We vonden het een heel leuke dag maar,ik heb Siel toch héél hard gemist.Tijdens het eten ook want vroeger ging ik altijd naast Siel zitten.
Ik heb weeral een toets gehad van Frans en toen had ik 14/15.
Vele Groetjes van je nichtje Liena xx

urbanie zei

Martine,

Siel zal nooit uit onze gedachten zijn, zij en ook jullie maken deel uit van ons verhaal en van het verhaal van zoveel andere kinderen van Gasthuisberg, sterretjes of niet de verbondenheid blijft. Blij te horen dat je de "draad" zoals men zegt weer probeert op te pakken, Siel zou het niet anders gewild hebben, makkelijk is natuurlijk anders maar in jullie en onze harten leeft zij verder. Sterkte !
Dikke knuffel aan jullie allemaal.

Anoniem zei

Al voel jij je nog zo triest
als je maar nooit het mooie verliest.

Al voel jij je nog zo alleen
kijk dan naar al het goede om je heen.

geniet van elke dag
die je van God beleven mag.

Anoniem zei

Hallo,
Het doet ons goed om via 'siel's blog' nog 'contact' met jullie te hebben. Regelmatig surfen we naar hier, maar we laten niet altijd een berichtje achter. Het onder woorden brengen van gevoelens is niet altijd gemakkelijk maar we vinden het knap wat jullie neerschrijven. Brecht zijn medicatie hebben ze in september stopgezet. Eind oktober, begin november ondergaat hij gedurende twee dagen een reeks onderzoeken. We wensen jullie het allerbeste toe

Brecht, Jasper, Lore, Jasmine en Rudi

Anoniem zei

Martine, Dirk, Talle en Rune,

het zal voor niemand onder jullie makkelijk zijn om de draad weer op te pakken, om door te gaan en "het een plekje te geven". Ten eerste is het niet "het" maar gaat het hier om mega-Siel en ten tweede, je kan dat niet zomaar ergens neerzetten. Het zit in je hooft, het gemis raakt je tot in het diepst van je hart, het snijdt door je ziel, zoiets kan je niet zomaar een plekje geven. Het zal zijn tijd nodig hebben om de scherpste hoeken van het verdriet te slijten, maar altijd zullen jullie Siel verder meedragen bij wat je ook doet.

Martine, ik vind het moedig dat je terug aan het werk bent gegaan. Het zal je afleiding bezorgen al zullen je gedachten ook wel afdwalen tussendoor. En toch zou Siel gewild hebben dat je weer aan het werk ging. Ze was een echte doorzetter. Ik vind dat je het goed doet Martine. Het zal verder gaan met vallen en opstaan, en het opstaan zal stilaan makkelijker gaan.

Ik denk dat jullie een heel sterk gezinnetje zijn en heel veel steun vinden bij elkaar en bij de grootouders, de familie, de vrienden en vriendinnen.

Siel zal elke avond over jullie waken en je laten merken dat je het elke dag opnieuw weer goed doet. Ze zal zeker weten dat ze nooit vergeten zal worden.

Maria M zei

Dag Talle en Rune

Nog even doorbijten,dan is het weer efkens vacantie.
Hopelijk zijn de examen niet te moeilijk.
Goed weekend voor jullie samen!!!! X