Laatste vakantiedag

Gisteravond is Siel zonder extra medicatie gaan slapen. De nacht is redelijk verlopen. Ze had nog veel pijn in haar rug. De dokters denken groeipijnen van het beenmerg dat zo fel bezig is of te veel in bed liggen. Met pijnmedicatie lukt het wel.
Siel had vandaag een nog betere dag dan gisteren. Ze slaapt nog wel veel maar zit ook al meer rechtop. Het eten blijft erin, dat geeft haar terug vertrouwen.
het bloedresultaat van de dag.
hemoglobine: 9
bloedplaatjes: 43000
witte bloedcellen: 1200, zo snel is het nog nooit gegaan, het groeimiddel werkt goed.
CRP: 57.4
hartslag: 100
Koorts blijft rond 37.5° is goed, ze moet niks meer voor de koorts.
Vandaag zijn er twee van de drie antibioticum gestopt. Enkel die voor het beestje blijft ze deze week nog doorkrijgen. En die doet zijn werk goed als we de CRP van deze week vergelijken.
Siel zit te wachten op de juf van de ziekenhuisschool, ze wil echt starten in het vijfde. Spijtig dat ze niet thuis is dan konden we een bezoekje aan de school brengen.
We zitten precies in een achtbaan met onze emoties. Hééééél laag, heel hoog en pijlsnel.
Vorige zondag met héél veel stress binnen gegaan, ik was erop voorzien maar niet dat het zo erg ging worden.
Het ene is nog niet verwerkt of er staat ons al wat anders te wachten. We weten met onszelf geen blijf, heel raar. We moeten spurten in plaats van lopen.
Morgen Talle naar het middelbaar, de stress druipt eraf. En Rune naar het tweede leerjaar, we weten nog niet bij welke juf ze zit. In al onze haast gewoon geen tijd hiervoor gehad, spijtig vind ik.
We beleven alles heel anders nu, alle aandacht en zorg gaat naar Siel. Het is moeilijk om een juist evenwicht te vinden. Soms hebben we het gevoel dat we tekort schieten met die andere twee.
Het leven van dag tot dag vind ik nog altijd moeilijk te aanvaarden, van plannen komt niks in huis. Het valt toch in het water.
Vandaag was het de laatste vakantiedag, we hadden de laatste week graag anders gezien.
Vol goede moed beginnen we aan een nieuw schooljaar.