Kerst in Leuven

Ik begin met iedereen nogmaals een warme kerst toe te wensen.
Wij hebben onze kerstavond en dag in Leuven doorgebracht. Ik moet zeggen, we zijn op ons plaats hier.
Kerstavond: Siel is slap, ze wil enkel in bed blijven. Eten lukt haar niet, ze heeft 2 grote aften op haar tong en héél veel pijn. De koorts blijft rond de 37° draaien. Onze hoop dat we mogen vertrekken donderdag is groot.
Voke is op bezoek geweest met eten en had kerstdecoratie meegebracht. Siel slaapt veel, ze is moe.
Papa en de zussen wordt in villa pardoes afgehaald door Suzy, ze komen hier op kerstdag.
De verpleegsters en verplegers hebben en kerstmust opgezet. De sfeer zit erin hier. Wij gaan vroeg slapen, kunnen we allebei goed gebruiken. Siel begint in de nacht te hoesten, horen we niet graag.
Kerstdag: In de ochtend krijgen we ontbijt aangeboden door het oudercomité hier, geweldig. Een fles champagne, verschillende broodjes en beleg en voor Siel een heus kerstkado.
Tegen de middag is de pijn in de mond voor Siel niet meer te harden, de pijnpomp wordt opgestart. We zijn blij dat we hier zijn.
Het hoesten is niet gestopt, er wordt een foto van de longen genomen, niks te zien, niks te horen. Normaal als ze zo laag met de witte (200) staan. De foto wordt op de kamer genomen. Wat een toestel!
Papa, de zussen en voke en moeke komen in de namiddag met een kerstdinertje en de pakjes voor onder de boom, een hele winkelkar vol. Siel is te moe om haar gasten te ontvangen. Ze wil alleen slapen.
We beslissen van op de gang onze tafel te dekken, picknickken op de gang. Eens iets anders dan uren aan tafel zitten en kerst vieren.
Na een goeie dut vraagt ze om toch binnen te komen. De verpleegster (Miet) komt de koorts meten, 39°, oei zo hoog. Medicatie moet daar verandering in brengen. Er wordt bloed genomen en op kweek gezet. Dit doen ze elke 24 u bij een koortspiek. Enkel dan kan er iets gevonden worden van bacterie of een ander beestje.
Siel wil niet meer terug naar villa pardoes, we zijn echt op onze plaats hier.
We delen de kadootjes uit en moeke, voke en Rune vertrekken naar huis. Moeke heeft een traditie van er een spelletje van te maken met de kadootjes, deze keer lukt dat niet. Siel heeft haar rust nodig.
Siel en Talle kijken samen rustig naar een film en papa en mama gaan op de gang een beetje bijpraten.
Wat hadden we het graag anders gezien, kerst in villa pardoes met een Siel die goed was en kon genieten. Maar ja...
Siel en mama(nog niet naar huis geweest)gaan de nacht in. 11 u, mama vraagt aan de verpleegster om de koorts te nemen, 39.2°, dorie, en het hoesten is erger geworden. Koortsmedicatie wordt weer gegeven. Was het bezoek toch te veel voor Siel?
7.00 u deze morgen Siel hoest weer fel, de koorts is weer 39°. De tijd tussen de pieken, telkens als de medicatie is uitgewerkt. Er wordt weer bloed genomen om op kweek te zetten.
Voorlopig hebben ze nog niks gevonden van beestjes.
Het bloedresultaat van vandaag:
hemoglobine:8, een transfusie. Bij het binnenkomen zondag, 9.1
Bloedplaatjes: 20000, een transfusie. Bij het binnenkomen zondag, 26000
Witte bloedcellen: 200, zondag onder de 100.
CRP: 155.8, zondag 196 maar is gisteren 148.5 geweest.
Ik maak me zorgen, de dokters blijven rustig. Normaal zeggen ze, ze heeft een zware blok achter de rug, de chemo doet zijn werk. Goed genoeg??????
De beenmergpunctie voor morgen is uitgesteld, Siel's witte moeten boven de 1000 staan alvorens ze iets kunnen opsporen.
De vraag, "Wanneer mogen we naar huis?" hebben we nog niet gesteld. Siel is nog te slecht op het moment, ze kan niet zonder pijnpomp.
Het interesseert haar niet wanneer ze naar huis mag.
De bloedtransfusie en de plaatjes kunnen er misschien verandering in brengen. Dan voelt ze zich altijd wat sterker.
Je leest, we zijn echt op ons plaats hier.