Bijtanken

Vandaag was het bijtankdag. Mama en Siel deze morgen naar Mol, om 9.00 uur stonden we daar. We waren niet als eerste, Nette was ons voor. Vonden we niet erg, moeten niet aanschuiven en zijn na Nette aan de beurt.
De bloedwaarden geven aan dat Siel tekorten heeft.
Hemoglobine: 6.7 = bijtanken, duurt 3 uur
Bloedplaatjes: 33000 = bijtanken, duurt 1 uur
witte bloedcellen: 100 = zéér groot infectiegevaar
Dit zijn de bloedwaarden van Leuven, die van Mol verschillen omdat ze van een vingerprik komen.
Om 11.00 uur vertrekken we naar Leuven en om 13.30 u hangen er de plaatjes aan. De kinderarts van Mol geeft door dat we onderweg zijn en de plaatjes liggen al op Siel te wachten. De katheter wordt verzorgd en met het bloed moet er eerst een kruisproef gebeuren.
We kiezen om een kamertje apart op de dagzaal te nemen. We durven het niet te riskeren om tussen de andere kinderen te zitten met 100 witte. Spijtig voor Siel want er waren bekenden (Jana, Britt en Jens) en het was lang geleden dat ze die nog eens gezien had.
Moeke was deze keer meegereden, een leuke babbel voor Siel. Onderweg overleggen ze wat ze samen nog willen koken en eten.
Siel gaat graag bij moeke op vakantie. Moeke verwent haar kleinkinderen maar al te graag en zij genieten van die aandacht.
Terwijl de bloedplaatjes aan het inlopen zijn gaat mama even naar boven, daar liggen ook nog bekenden die ze gaat opzoeken. Het doet altijd goed.
Op weg naar beneden komt mama de kinderpsychologe tegen. Zij vraagt of Siel nog eens graag naar het 6de (isolatie afdeling) wil gaan kijken. Dat doen we.
Siel is bang voor de aankomende periode en stelt enkele vragen aan de hoofdverpleger.
"Mag ik eten van thuis?" Moeilijk, is dat wel steriel genoeg alvorens het hier toekomt? Je gaat misschien helemaal geen honger hebben de eerste dagen. Na de transplantatie kan er al wat meer. Siel lust geen ziekenhuiseten, dit is 1 van haar vele knelpunten. Zoals we het eten nu brengen is niet mogelijk, gelukkig is moeke erbij en samen kunnen we naar oplossingen zoeken.
Siel mag veel van thuis meebrengen maar allles moet zo steriel mogelijk zijn. Nieuwe boeken, knuffels goed gewassen,.... stof om oplossingen voor te zoeken en te vinden. We moeten een koffertje maken met allemaal knuffeldingen van thuis, dingen die haar kunnen troosten, dingen die haar steun geven, een klasfoto hoort daar zéker bij.
"Ga ik hier héééél ziek worden?" haar grootste struikelblok. "Daar heb je al ervaring in, je kan het daarmee vergelijken." is het antwoord.
Dan zie ik Siel nadenken en haalt ze haar ergste dagen op. Ik stel haar gerust, "Je moet het durven zeggen als ik of papa er niet zijn 's nachts en ze gaan je hier door helpen." Niemand kan op voorhand inschatten hoe ziek ze gaat worden maar 's nachts ligt ze daar alleen. Voor mij héél moeilijk!!!!
Er zijn nog vele onbeantwoordde vragen, praktische vragen maar we hebben nog altijd geen gesprek gehad met de dokters. Als de tijd rijp is zullen ze ons die antwoorden wel geven zeker.
We kijken er niet naar uit en toch zijn we blij dat het kan doorgaan. Een dubbel gevoel.
Laat ons eerst nog even thuis zijn.
Het is pas 19.30 u alvorens we thuis zijn van onze bijtankdag.