Liefste Siel,

Vandaag is het je 4de dag op IZ.
Trouw kom ik je weer voor de middag bezoeken. Ik had kousen mee want gisteren vond ik dat zo zielig dat je koude voetjes had.
Je verpleegster gisteren dacht dat je polskatheter niet zo goed zat. Je bloeddruk was zo laag, die wordt daar constant gemeten. Ze had je hand in een positie gefixeerd en dan was het een beetje beter dacht ze.
Vandaag wisten ze hoe dat kwam. Van de persufalgan (voor de koorts) krijg je een héél lage bloeddruk. Ze durven het niet meer te geven, gevolg hoge koorts. Pas bij 40° gaan ze je nog iets geven. Je handen en voeten voelen koud aan. Enkel je buik blijft bedekt. Je moet afkoelen.
Vanaf gisteren is er een antibiotica bijgegeven. Ik weet niet welk beestje ze nog gevonden hebben, maar daar zal ik morgen het fijne wel van weten.
Deze middag was ik er weer en papa met Talle komen ook kijken. Ja Talle ook, ze is trouw op post. Rune heeft beslist van naar de chiro te gaan.
Als we je verlaten om 14.30 u, gaan we in de cafetaria iets eten, ik toch, want dat had ik nog niet gedaan.
Daar komen voke en moeke ons vervoegen. We blijven daar zitten tot het weer tijd is om naar je toe te komen.
Moeke, papa en Talle komen naar jou. Ik ga met voke naar de kamer,we willen je niet te veel vermoeien met te veel volk. Voke heeft je daar al gezien en is daar tevreden mee.
Als ze terug komen hebben ze groot nieuws. Je hebt hen héél even aangekeken en begreep wat ze zeiden!!! Papa vraagt om in zijn hand te knijpen en je doet dat gewoon!!!!
Je sluit terug je ogen maar als Talle naast je staat vraagt papa om je ogen te openen en ook dan doe je dat!!! Je glimlacht zelfs even. Oh was dat emotioneel voor iedereen!!!!
Ik aanhoor hen opwindende verhaal en ben héééél jaloers op hen. Wat had ik spijt dat we daar niet bij waren!!!! Je bezoekers waren in de wolken.
Talle gaat met voke en moeke mee naar huis. Talle moet nog een beetje studeren en de chiro is gedaan. Zij blijven daar ook slapen.
Samen met papa kwam ik deze avond je weer bezoeken. Ik stond te popelen om je weer te zien.
Als ik bij je binnen kom zegt je verpleegster dat je aanspreekbaar bent en dat je reageert op stemgeluid. Ik stond te trillen op mijn benen. Zou ze mijn stem ook herkennen.
Ik probeer, NIKS!!!
Wat ben ik teleurgesteld, maar ik geef niet op. Ik dacht ik blijf bij je tot je me gezien en gehoord hebt.
Papa en ik zitten samen naast je, ik de ene hand opwarmen en papa de andere. Je stijgt naar 39°. Dat zien we niet graag. De machine heeft vandaag de hele dag je functie overgenomen. Maar de CRP is vandaag nog 252.8 en je witte staan op 3200. Dus dat is al weer een stapje vooruit.
Na een uur naast je te zitten ga ik weer in de aanval. Ik wil nu toch wel echt dat je me hoort. Ik roep je naam, heel luid. Je ogen knipperen, en ja ze gaan open. Héél verdwaasd keek je me aan. Je kneep in mijn hand en als ik vroeg of je pijn had schudde je héél zachtjes van nee. Met een krop in de keel probber ik toch even tegen je te praten, ik wou dat je wakker bleef. Wat was het moeilijk voor je om je ogen open te houden. Mijn ogen schieten vol en die van papa ook. Hij kan zelfs niks tegen je zeggen. OH wat een emotioneel moment was dat, zalig!!!!
Je ogen gingen dicht en ik stelde de vraag of ik mocht voorlezen uit je boek. Je knikte van ja!! Mijn hart ging héél wild tekeer.
Ik begin te lezen, moeilijk, maar het lukte me. Na het verhaal hebben papa en ik ons toch wel even laten gaan.
Dit is onbeschrijflijk wat voor een gevoel dat teweeg bracht.
We zijn er helemaal ondersteboven van en gaan terug naar kamer 413. Ik mag die nog altijd even hebben. Ik hoop nog tot je terug komt want anders, dan weet ik het niet waar ik moet blijven. St Pieter is gesloten, we moeten naar Pellenberg op logement dan. We zien wel.
De papa heeft een héél aangename verrassing voor me in petto. Hij heeft stiekem Diane laten overkomen. Wat heeft dat goe gedaan!!!! Dank u Diane echt tof!!!!
Esther is weer langs geweest en Miet ook met dezelfde vraag van elke dag. "Hoe gaat het met Siel?" Ze had héééél slecht nieuws bij. Karim is vandaag hier gestorven. Je weet wel dat jongetje van 7. We leven echt met de ouders mee.
Maar lieve Siel ik ben hééééél blij dat je ons even echt gezien hebt vandaag!!! Ik ga je niet meer bellen want dikwijls is er 's nacht wel iets veranderd met je en dan lig ik te fel te piekeren.
Ik ga nu slapen met dat gelukkig gevoel van daarstraks.
Je deed je ogen voor me open.
Dank u lieve Siel, mijn nacht kan niet meer stuk.
Ik...................
Veel kusjes en tot morgen.