Dag 10

Een rustige dag vandaag.
Siel had gisteren echt véél last van jeuk en misselijkheid. Voor beiden kreeg ze een medicament dat ook slaapverwekkend werkt. Dus Siel heeft héél goed geslapen.

Talle had gisteren bij het wakker worden van de narcose héél véél pijn. Straffe pijnmedicatie brengen daar veranderering in. Zolang ze stil blijft liggen, geen probleem. Op haar kamer aangekomen is ze héél misselijk van de narcose.
Toch heeft Talle ook goed geslapen. Bij het wakker worden heeft ze terug héél véél pijn. Ze weet niet hoe ze zich moet neerzetten. De pijnmedicatie wil ook niet direkt helpen. Stil blijven liggen of zitten is de boodschap.

Vandaag heeft Siel een rustige dag achter de rug. De jeuk en het misselijk zijn is verdwenen, gelukkig. Ze kan nog steeds eten.
Vandaag bezoek gehad van Bram, een lotgenoot van 't 4de.
Talle komt in de rolstoel samen met papa.
En nog enkele juffen van school.
Weeral een dag voorbij, goed voor Siel.

We moeten nu wachten tot de witte in actie schieten en hopen dat het Talle haar witte soldaten zijn die tevoorschijn komen. Ten vroegste binnen 10 dagen.

Talle mag naar huis, samen met papa. Hopelijk valt de rit naar huis voor Talle een beetje mee. Het zal lang worden als ze pijn heeft.
Morgen komt papa terug, mama gaat naar het "luxe" hotel St. Pieter.