Siel's blog: Dag 19

vrijdag 7 maart 2008

Dag 19

Volgens mij gaat Siel een record verbreken met goeie dagen in isolatie. Goed voor haar!!!
Het bloedresultaat van de dag.
Hemoglobine: 8.8
Bloedplaatjes: 20000, een transfusie nodig.
Witte bloedcellen: < 100, nog steeds!!
CRP: 6.1

Siels haren vallen terug uit. De verpleegster stelde voor om de rest af te scheren. Dat gaat niet door bij Siel, ze is nooit helemaal uitgevallen. Ze hoopt van nu ook een beetje dons over te houden.

Vandaag bezoek uit Dessel. Afleiding voor iedereen. Altijd plezant!!
Voke is chauffeur van dienst vandaag met eten. Ze blijven volhouden. Siel kan vandaag maar een beetje eten, maar we zijn nog tevreden.

De cliniclowns zijn nog eens langs geweest vandaag. Dodo was erbij, hij had van Bolleke gehoord dat het bij Siel plezant geweest was. Even sfeer komen opsnuiven en ze zagen dat het goed was.
De ziekenhuisjuf komt de kennis van Siel testen die ze gisteren heeft vergaard.

Ja, weeral een dag voorbij.
Thuis gaat het rustig zijn gangetje. Het ziekenhuisleven ruilen voor het huishouden gaat niet altijd even gemakkelijk. Je loopt een beetje verloren in je eigen huis. Niet wetende waar eerst te beginnen.
Talle heeft voor de eerste keer terug gesport vandaag en het is meegevallen. De rug lijkt terug in orde te zijn.
Rune is op prinsessenweekend vertrokken met de chiro. Ik ben heel benieuwd naar haar verhaal zondag.
Morgen is het mijn beurt om in St Pieter te slapen.

9 opmerkingen:

Anoniem zei: Hoi Siel,

Even voor het slapen gaan kijken hoe het met onze Siel gaat!
Het is goed te horen dat je in isolatie goede dagen hebt!

Nu ga ik slapen

Groetjes

Eline; 7 maart 2008 om 22:00
Anoniem zei: Dag Siel, en de rest van de familie.
Ik heb nog even de blog gelezen en zie dat je het heel goed doet. Voor Talle zal het ook wel deugd doen om te zien dat het met haar zus goed gaat. Veel sterkte en moed en vooral veel liefs van ons allemaal. Tot binnenkort, Lucia.; 7 maart 2008 om 22:06
Anoniem zei: Hallo Siel,

Oeps, net te laat!!! Ik had net brandwondenzalf besteld bij de apoteker om af te leveren bij Eline. Ik dacht dat het héél, héél heet ging worden onder haar voetjes. Maar ik heb het mis.

Niks aan te doen.

4-1 : dit gaat dus een monsterscore worden.

Ik had vandaag een hele leuke dag. Drie dagen vakantie genomen. Spijtig, het is weeral voorbij.

Morgen of zondag vertel ik de details van onze vakantie.

Dus, zeker op het blog kijken Siel,

Goede nacht.

Erik Dries en Carina en Koen en Dorien.; 7 maart 2008 om 22:12
Anoniem zei: Dag Siel,

ik ben heel blij met wat ik hier lees! Heb je Dodo ook nat mogen of kunnen spuiten? Je moet ze niet sparen die clowns, want die plagen jou en papa en mama ook wel eens geloof ik. Voor nu, slaapwel en voor morgen een even goede dag!!

Martine en Dirk, morgen weer ruilen van post, het moet beslist niet makkelijk zijn, dat versnipperd leven en werken.

Talle, je kan al een veldbed heffen zag ik, dat ziet er goed uit!

Prinses Rune heeft het zeker naar haar zin tesamen met al die andere kleine en grote schoonheden (lees chiroleidsters)!

Groetjes aan iedereen,
juf Gerd; 7 maart 2008 om 22:16
Anoniem zei: Dag Siel, Dirk, Martine, Talle en Rune,

Dag vele bloglezers,

Ik wil toch nog even mijn verhaal van vorige donderdag kwijt.

Ik had tijd om nog eens naar Leuven te rijden en dacht ik kan dan evengoed taxi spelen voor het Reties restaurantje.
Ik ga om half twaalf de thermosflessen op halen bij moeke en voke, het eten zit er juist in.
Onderweg naar Leuven bedenk ik me wat deze mensen toch alle dagen doen,
S’morgen al verse groenten gaan uitzoeken om dan tegen half twaalf het eten klaar te maken voor Siel en ook voor Dirk (door zijn glutenallergie kan hij ook het eten in ghb niet eten).
Alle dagen opnieuw, in alle stilte, als Siel maar goed eet, dan is het goed.
En als ze eens een dag geen honger heeft dan is het ook niet erg, dan maken ze de volgende dag weer met evenveel plezier terug het eten klaar.

In ghb aangekomen vraag ik aan de balie naar de kamer van Siel, ik krijg het kamernummer en een plannetje met de weg er naar toe. Maar ook nog een speciaal blad dat ik eerst moet lezen.
Hier staan een hele hoop voorschriften op die ik in acht moet nemen als ik haar wil bezoeken.

Siel ligt op een speciale afdeling, als ik bv verkouden ben mag ik er niet naar toe, als ik op de afdeling aankom moet ik mij eerst melden bij de verpleging, een hele hoop voorschriften, jas uit doen, horloge uit, een hele procedure hoe ik mijn handen moet wassen. Ik kom dan nog maar enkel op de gang niet op de kamer, hiervoor zijn de voorschriften nog veel strenger.

Via een speciaal luik geef ik dan de thermossen door aan Dirk die op de kamer is.
Het is een raar zicht, Dirk in een uitrusting alsof hij juist een operatie heeft uitgevoerd, van die operatiehandschoenen aan, een doekje voor zijn mond gebonden en een lange schort aan.
Hij geeft het eten aan Siel, Siel eet goed, Dirk is tevreden.

Als ik dan aan Dirk vraag van mag dat zo maar, zelf eten meebrengen, wordt dat niet gecontroleerd?
Normaal krijgen ze op deze afdeling speciaal kiemvrij eten, maar Dirk zou Dirk niet zijn als niet ging uitzoeken hoe en waar ze dan wel dat eten hier klaarmaken. Via enkele deuren waar normaal enkel personeel voorbij mag is hij gaan kijken hoe ze hier op de afdeling het eten klaar maken. Het wordt s’nacht klaar gemaakt, dan gaat het in een grote kast, daarin wordt het afgekoeld om dan s’middags weer terug opgewarmd te worden. Dit kan toch nooit beter zijn dan gewoon vers eten zeker….…..
We lappen de regels hier wel een beetje aan ons laars en zonder het te vragen of iets van te zeggen geven we Siel gewoon het eten van thuis.
Ze weten het hier wel, de sondevoeding ligt al enkele dagen klaar in de koeling, maar zolang Siel zo blijft eten en zo goed blijft, kunnen ze niet anders dan oogluikend toe laten.

Na twee uur met Dirk op de gang gezeten te hebben, kreeg ik al aardig de behoefte om eens rond te gaan wandelen. Toen de juf kwam dacht ik van misschien kunnen we nu wel eens even een frisse neus halen. Maar Dirk had daar blijkbaar geen behoefte aan, hij bleef bij Siel, hij wou Siel niet uit het oog verliezen. Ik bedenk me dan hoe houd je het vol al die uren hier op de gang, niets te zien, geen andere mensen, dag in dag uit, hoe vaak heb je niet op de klok gekeken……

Nadat de cliniclows zijn geweest vertrek ik.
Dirk blijft, Dirk blijft nog lang, nog enkele dagen tot zaterdag, ik weet niet hoeveel uren het zijn maar het zullen er veel zijn. En op zo een gang duren de uren toch nog langer dan anders.
Ik heb er veel bewondering voor, ik kan het moeilijk vatten.

En als ik dan terug naar huis rijd, bedenk ik me hoe het voor Siel moet zijn, weken….. ja weken, enkele weken op de isolatie afdeling, niet buiten de kamer komen….
Ik bedenk me dat ze zelfs niet naar buiten kan kijken, aan de ene kant de gang aan de andere kant de verpleging.

Siel ik heb heel veel bewondering voor jou, jij moet het toch allemaal maar doen.

Ik weet ook dat Siel, Dirk, Martine, Talle en Rune heel veel moet halen uit het lezen van de reacties op de blog. Als ik met Dirk bel of hem zie gaat het vaak over heb je dit of dat gelezen op den blog, het is toch wel fantastisch hé dat er zoveel mensen mee leven……..

Ik zie dat ik al een heel verhaal geschreven heb, ik denk dat ik nog maar eventjes terug in bed kruip, misschien slaap ik nog wat.

Groetjes aan iedereen,

Erwin; 8 maart 2008 om 05:05
Elly S zei: En Siel blijft maar records opstapelen, als dat geen geweldig nieuws is. Hopelijk verzacht dat een beetje het feit dat je daar in isolatie moet blijven.

Ik zou Erwin willen bedanken voor zijn beschrijving van hoe het daar in GHB gaat. Siel, mama, papa, de zusjes, moeke en voke vinden het vanzelfsprekend wat ze doen. Het zo beschreven krijgen door een "buitenstaander" laat ons des te meer beseffen dat zij allemaal een medaille verdienen!; 8 maart 2008 om 08:50
Anoniem zei: Siel wat maak je ons blij met al die goeie dagen. Goed voor jou maar ook voor ons. Wat is het plezant om zo elke dag goei nieuws over jou te lezen.Ga zo door!!
Talle ik ben blij dat het met jou ook goed gaat. Je zal wel trots zijn dat het met Siel de goede kant op gaat.
Prinses Rune wensen we een tof weekend met de meiden van de chiro. Dat zal wel keiplezant worden.
Dirk en Martine, jullie kunnen trots zijn op jullie gezinnetje. Ik heb echt kei veel bewondering voor jullie. En dan voke en moeke nog. Alle dagen z'on lekker eten maken voor Siel. Petje af voor jullie allemaal.
Heel veel groetjes van Elle Bas Ron Chris-Jan en Han; 8 maart 2008 om 10:32
Anoniem zei: dank u wel aan alle helpende handen! Teveel om op te noemen........Het gaat jullie goed! Houden zo!Groeten uit Retie; 8 maart 2008 om 10:54
Anoniem zei: dag siel,
Ons mama en papa zijn gisteren bij bij u geweest.En ze zijden dat je er héél goed uit zag.
Heel leuk dat te horen.
Het is ook leuk omdat talle al wat beter is.
En er is toch weer al een dagje voorbij.
Ik en Joren konden gisteren niet meekomen want,we moeten hoesten.
Als we terug genezen zijn dan komen we wel eens af.
Dag nichtje,tot gauw!
vele groetjes van Liena xxxxx; 8 maart 2008 om 13:52

Een reactie posten

Een transplantatie

STAMCELTRANSPLANTATIE
De stamcellen die de bloedcellen aanmaken bevinden zich in het beenmerg. Een stamceltransplantatie staat daarom ook wel bekend als een "beenmergtransplantatie". Beenmerg bevindt zich aan de binnenzijde van botten zoals het bekken, de wervels en het borstbeen. Stamcellen zorgen voor de voortdurende aanmaak van de verschillende bloedcellen. Er moeten voortdurend nieuwe bloedcellen worden aangemaakt omdat de oude cellen worden afgebroken. De rode bloedcellen zijn nodig voor het transport van zuurstof in het lichaam. De witte bloedcellen zorgen voor de afweer tegen infecties; de bloedplaatjes spelen een belangrijke rol bij de bloedstolling.
Een stamceltransplantatie wordt toegepast bij de behandeling van een aantal kwaadaardige bloedziekten, zoals leukemie, lymfklierkanker en de ziekte van Kahler. Soms wordt een stamceltransplantatie ook toegepast bij de behandeling van andere vormen van kanker en bij niet-kwaadaardige ziekten van het beenmerg. De behandeling van deze ziekten met hoge dosis chemotherapie en vaak ook bestraling leidt tot vernietiging van alle, of de meeste, kwaadaardige cellen maar ook van de beenmergstamcellen en van de afweercellen (lymfocyten) van de patiënt. Een stamceltransplantatie wordt vervolgens verricht om het beenmerg van de patiënt te vervangen door gezond beenmerg.
Een transplantatie wordt allogeen genoemd als stamcellen van een familielid (familiedonor) of een niet-verwante vrijwilliger (onverwante donor) worden gebruikt, en autoloog als zij wordt uitgevoerd met stamcellen van de patiënt zelf.
Stamcellen kunnen op twee manieren worden verkregen. Ten eerste kunnen stamcellen uit het beenmerg worden gehaald. Een transplantatie met deze stamcellen heet een beenmergtransplantatie. Stamcellen kunnen ook uit het bloed worden gehaald. Door toediening van een bepaalde stof (groeifactor) worden de stamcellen namelijk voor korte tijd vanuit het beenmerg naar het bloed verplaatst. Indien deze stamcellen worden gebruikt voor een transplantatie spreekt men van een bloed- stamceltransplantatie.
De keuze welke vorm van transplantatie u zal ondergaan is afhankelijk van uw ziekte en de eventuele beschikbaarheid van een geschikte donor. Uw behandelende arts zal dit uitgebreid met u bespreken. Deze informatie is bedoeld voor patiënten die een allogene stamceltransplantatie zullen ondergaan.
DOEL VAN DE ALLOGENE STAMCELTRANSPLANTATIE
Het doel van een stamceltransplantatie is om zoveel mogelijk kwaadaardige cellen te doden met bestraling en chemotherapie en het beenmerg van de patiënt te vervangen door gezonde donor stamcellen. Uit onderzoek is gebleken dat een allogene stamceltransplantatie niet alleen het zieke beenmerg van een patiënt kan vervangen maar ook een afweer reactie kan maken tegen de kwaadaardige cellen. Dit betekent dus dat de ziekte op twee verschillende manieren wordt behandeld: 1) met chemotherapie en bestraling en 2) met gezonde, "natuurlijke" afweercellen van de donor.
EEN ALLOGENE STAMCELTRANSPLANTIE IN 10 STAPPEN
1. Zoeken naar een geschikte donor
Een allogene stamceltransplantatie is alleen mogelijk als de weefseltypering van de donor niet te veel afwijkt van die van de patiënt. In de naaste familie van de patiënt is de kans het grootst om een passende donor te vinden. Via bloedonderzoek wordt gekeken of iemand hetzelfde weefseltype (HLA-type) heeft als de patiënt. Wordt in de familie geen passende donor gevonden, dan kan soms een niet-verwante donor gevonden worden met de juiste weefseltypering. Er zijn wereldwijd lijsten van mogelijke donoren met hun weefseltypering, waarin met behulp van de computer gezocht kan worden. De kans dat zo een donor gevonden wordt, is echter beperkt. Er bestaan namelijk zeer veel verschillende HLA-typeringen.
2. Voorlichting
De behandelend arts voert met de patiënt en de donor een voorlichtingsgesprek, waarbij alle zaken van een stamceltransplantatie worden besproken. Het is belangrijk dat hierbij ook de partner of andere familieleden aanwezig zijn. De arts vertelt wat een transplantatie inhoudt, welke bijwerkingen er kunnen optreden en wat de gevolgen zijn op langere termijn. Een lid van het zorgmanagementteam geeft informatie over de verpleegkundige kanten van een stamceltransplantatie.
3. Keuring
Zowel de patiënt als de donor worden gekeurd.
a. Donor: de donor moet goed gezond zijn en geen onnodig risico lopen bij het afnemen van de stamcellen. De donor wordt lichamelijk onderzocht en er wordt uitgebreid bloed afgenomen. Ook wordt de donor onderzocht op de aanwezigheid van eventuele virusinfecties zoals hepatitis B virus (geelzucht) en HIV (de veroorzaker van AIDS). Een beenmerg-punctie wordt verricht om na te gaan of het beenmerg normaal is. Het duurt ongeveer drie weken voordat alle onderzoeksuitslagen bekend zijn. Vóór de transplantatie vindt er bij de donor op de afdeling Hemaferese van de Bloedbank een leukaferese plaats. Er wordt een halve liter bloed afgenomen waaruit de witte bloedcellen worden verwijderd. Deze witte bloedcellen worden ingevroren. De donor krijgt de rode bloedcellen weer terug. Een deel van de witte bloedcellen wordt gebruikt om te kunnen zien of de bloedcellen na de transplantatie van de donor of van de patiënt afkomstig zijn. Ook kunnen zij worden gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek. Dit onderzoek is gericht op het verbeteren van de behandeling van kwaadaardige bloedziektes met allogene stamceltransplantaties en op vermindering van bijwerkingen die bij deze behandeling kunnen voorkomen.
b. Patiënt: bij de patiënt wordt ook uitgebreid bloed- en beenmergonderzoek verricht. Er worden röntgenfoto's van het gebit, hart en longen gemaakt om te zoeken naar een mogelijke bron van infectie. Alle patiënten worden door de grote hoeveelheid chemotherapie en de bestraling voorafgaande aan de transplantatie onvruchtbaar. Afhankelijk van de eerdere behandeling met chemotherapie bestaat voor mannen de mogelijkheid om sperma in te vriezen. Ook bij de patiënt vindt er vóór de transplantatie op de afdeling Hemaferese van de Bloedbank een leukaferese plaats waarna de witte bloedcellen worden ingevroren. Een deel van deze witte bloedcellen wordt gebruikt om te kunnen zien of de bloedcellen na de transplantatie van de donor of van de patiënt afkomstig zijn. Ook kan een deel worden gebruikt voor wetenschappelijk onderzoek.
4. Opnameplanning
Indien alle uitslagen van de keuring van de patiënt en donor bekend zijn, zal de arts definitief besluiten of de transplantatie plaats kan vinden. De opname kan vervolgens worden gepland. Meestal wordt bij de patiënt voor de transplantatie nog een beenmergpunctie verricht om na te gaan of de ziekte nog onder controle is.
De opname duurt gemiddeld drie maanden.
5. De laatste voorbereidingen
Op een van de eerste dagen na opname op de afdeling wordt onder plaatselijke verdoving een dun plastic slangetje ingebracht in een grote ader onder het sleutelbeen (= subclavia catheter). Deze catheter is nodig voor het toedienen van alle geneesmiddelen, transfusies en eventuele voeding. Ook kunnen zo de bloedafnames plaatsvinden.
Na een hoge dosis chemotherapie en radiotherapie neemt het aantal witte bloedcellen zeer sterk af. De stamcellen in het beenmerg zijn immers vernietigd. Het duurt enkele weken voordat het transplantaat is uitgegroeid. Witte bloedcellen vormen het afweersysteem tegen infecties. Deze functie moet dus tijdelijk worden overgenomen. Dit gebeurt op twee manieren:
A. isolatie: de patiënt wordt verpleegd in een aparte kamer. Door middel van een doorzichtige scheidingswand wordt de patiënt afgeschermd van de buitenwereld. De lucht in deze kamer is vrij van ziektekiemen gemaakt. Meer informatie over de verpleging in isolatie vindt u in de folder "Uw verblijf op de afdeling Hematologie/beenmergtransplantatie".
B. decontaminatie: iedereen heeft bacteriën op de huid, in het haar, in de mond en in de darm. Onder normale omstandigheden doen deze geen kwaad. Bij verminderde weerstand kan een deel van deze bacteriën ernstige infecties veroorzaken. De patiënt wordt daarom gedecontamineerd (ontsmet) met behulp van antibiotica. Door de decontaminatie kan er tijdelijk vermindering van eetlust optreden, smaakverlies en een wat dunnere ontlasting ontstaan. Twee maal per week wordt door middel van kweken onderzocht of alle schadelijke bacteriën zijn verdwenen. Ook is het belangrijk dat alles wat u eet vrij van ziektekiemen is.
6. Conditioneren:
De voorbehandeling met hoge dosis chemotherapie en meestal ook totale lichaamsbestraling waardoor het beenmerg van de patiënt wordt uitgeschakeld wordt conditioneren genoemd. Dit vermindert ook in sterke mate de afweer van de patiënt. Afhankelijk van de ziekte en voorafgaande behandelingen wordt het conditioneringschema vastgesteld.
A. Chemotherapie: in het conditioneringschema wordt één of een aantal verschillende celdodende middelen gebruikt. Dit zijn geneesmiddelen tegen kanker, die vooral sneldelende cellen kunnen doden of afremmen in hun groei. Kankercellen delen zich in het algemeen snel, zodat zij worden aangepakt. Sneldelende cellen bevinden zich echter ook in het beenmerg, de slijmvliezen van darm en de haren. De behandeling gaat vaak gepaard met misselijkheid, diarree en haaruitval. Tegen de misselijkheid en de diarree zullen medicijnen worden gegeven en er zal extra vocht worden toegediend.
B. Bestraling: naast chemotherapie kan bij de conditionering ook een totale lichaamsbestraling worden gegeven (T.B.I). De voorbereidingen op deze behandeling vinden plaats op de afdeling Bestraling. Hier worden met viltstift lijnen getekend op het lichaam (dit heet de lokalisatie). Deze zijn nodig voor het instellen van de bestralingsbron en voor het aanbrengen van de loodplaatjes ter bescherming van de longen en ogen. De totale lichaamsbestraling zelf duurt meestal ongeveer een uur. De patiënt ligt alleen in de bestralingsruimte en heeft contact met de buitenwereld door middel van een intercom. Het is goed om zelf voor wat afleiding in de vorm van muziek te zorgen. Na de bestraling voelt de patiënt zich vaak misselijk en kan er koorts optreden. Ook kunnen patiënten langdurig last hebben van een droge mond en een veranderde smaak. Tevens kan de huid droog worden door de bestraling.
7. De transplantatie van stamcellen
De stamcellen uit het beenmerg of het bloed van de donor worden bewerkt in het laboratorium. Dezelfde of de volgende dag krijgt de patiënt de stamcellen via de catheter toegediend. Deze toediening lijkt op een gewone bloedtransfusie. Het gaat vrij snel (ongeveer 30 minuten) en is meestal niet belastend. Soms gaat het gepaard met koorts, rillingen en kortademigheid. Dit kan veroorzaakt worden door een medicijn (Campath) dat aan de stamcellen wordt toegevoegd om de afweer van donorcellen tegen gezonde patiëntcellen te verminderen. De stamcellen die in het bloed van de patiënt terecht komen verplaatsen zich vanzelf naar het beenmerg van de patiënt.
8. De periode na de stamceltransplantatie
Het duurt minstens 2 tot 3 weken voordat de getransplanteerde stamcellen zijn aangeslagen. Dat betekent dat zij in het beenmerg uitgroeien en de productie van bloedcellen gaan verzorgen. Er wordt regelmatig bloed geprikt om de aantallen bloedcellen te bepalen. Zonodig worden rode bloedceltransfusies en bloedplaatjestransfusies gegeven.
Meest voorkomende bijwerkingen na de transplantatie:
A. Bijwerking chemotherapie: in de periode vlak na de transplantatie heeft de patiënt vaak door de chemotherapie en/of bestraling veel klachten van lusteloosheid, misselijkheid en slechte eetlust. De slijmvliezen van de mond zijn vaak ook beschadigd wat pijnklachten kan geven. Deze kunnen worden behandeld met pijnstillers. Ook kan diarree optreden. Alle patiënten hebben met haaruitval te maken. De haargroei komt altijd weer terug.
B. Infecties: door het lage aantal witte bloedcellen na de transplantatie is men zeer vatbaar voor bacteriële infecties in de longen, darm, of via de catheter. Deze infecties kunnen meestal goed bestreden worden met antibiotica. Ook wordt de patiënt vaak onderzocht op een ernstige virusinfectie (cytomegalovirus = CMV), die regelmatig optreedt bij patiënten met een verminderde weerstand.
C. Bijwerkingen door de getransplanteerde donorstamcellen: een mogelijke ernstige bijwerking na een allogene stamceltransplantatie is de Graft-versus-Host-ziekte, ook wel de omgekeerde afstotingsreactie genoemd. Deze bijwerking is het gevolg van een reactie van de afweercellen (T-cellen) van de donor tegen gezonde patiëntcellen. Omdat zij zich in een "vreemd" lichaam bevinden, beschouwen zij de lichaamscellen van de ontvanger als afwijkend. Zij gaan dan schade aanrichten aan de weefsels van de ontvanger. Graft-versus-Host-ziekte treedt met name op als er verschillen bestaan in weefseltypering (HLA-typering) tussen donor en ontvanger. De belangrijkste organen die schade van Graft-versus-Host-ziekte ondervinden zijn de huid (huiduitslag), darm (diarree) en lever (geelzucht). Ook koorts kan zich voordoen. In het algemeen kan men Graft-versus-Host-ziekte tegenwoordig goed onder controle krijgen. Om ernstige vormen van Graft-versus-Host-ziekte te voorkomen wordt in het laboratorium een groot aantal T-cellen uit het donortransplantaat verwijderd voordat de stamcellen aan de patiënt worden toegediend.
Er is een hele kleine kans dat de donor stamcellen niet aanslaan (afstoting). Dit is zeldzaam omdat het afweersysteem van de patiënt uitgeschakeld is door de chemotherapie en bestraling.