donderdag 22 oktober 2009

Stilletjes!!!

Het lukt me niet meer om hier nog iets neer te schrijven.
Te pijnlijk!
Allerlei negatieve gebeurtenissen dichtbij laten me niet toe over de rand van de put te kruipen.

Automatische piloot, das al.

IK MIS JE SIEL!!!!!

24 opmerkingen:

Anoniem zei

Dag Siel,

er wordt veel over je gepraat,
er wordt veel aan je gedacht,
nog meer word je gemist...

Heb het goed, daar waar je bent, lieve meid!

Martine en Dirk,

alle sterkte voor de moeilijke tijd die er weer aan komt!

Liefs,
juf Gerd

Anoniem zei

Elke stilte heeft zijn eigen persoonlijke noodzaak.

Boudewijn De Groot

Anoniem zei

Siel,

in de harten van jou vriendinnen ben je nog dagelijks aanwezig. Vaak in stilte, diep in hun hart. Soms kom je toch eventjes naar boven in de vorm van herinneringen, verdrietige maar vooral ook fijne herinneringen.

Vergeten doen we jou nooit, maar we worden er net als jou mama en papa en zussen, heel stilletjes van.

Martine,

we begrijpen de stilte op de blog.
Toch is die grote arena vol mensen nog steeds aanwezig om ook jullie aan te moedigen om dit enorme verdriet en gemis te verwerken.

Volgende tekst drukt uit, wat vele mensen misschien wel denken.

Indien ik je dragen kon
over de diepe grachten
van je gesukkel en je angsten heen,
dan droeg ik je,
uren en dagen lang.

Indien ik de woorden kende
om antwoord te geven
op je duizend vragen
over leven, over jezelf,
over liefhebben en gelukkig worden,
dan praatte ik met je,
uren en dagen lang.

Indien ik genezen kon
wat omgaat in je hart
aan onmacht, ontevredenheid
en overwerkt verdriet,
dan bleef ik naast je staan,
uren en dagen lang.

Maar ik ben niet groter,
niet sterker dan jij
en ik weet niet alles
en ik kan niet zoveel,
ik ben maar een vriend op je weg
al uren en dagen lang.

En ik kan alleen maar hopen
dat je dit weet:
je hoeft nooit alleen te vechten
of te huilen
als je een vriend hebt
voor uren en dagen lang.

Liefs,
juf Elly

Maria M zei

Wat juf Elly schrijft is wat ik je ook wil zeggen lieve Martine!

Anoniem zei

Wij,de bloglezers,zijn nog steeds paraat en denken nog elke dag aan jullie. Nu zeker in deze donkere dagen. Ook ik heb het de laatste tijd weer zéér moeilijk, jij weet wel waarom Martine. Het doet verschrikkelijk veel pijn om afscheid te moeten nemen van een zéér geliefd persoon. De tekst die juf Elly schrijft is wat vele mensen je ook willen zeggen.
Sterkte in de komende tijd waarin ik véél aan jullie zal denken.
Lucia

Anoniem zei

Dikke knuffel !

An & Britt

Anoniem zei

Dag Martine, dag Dirk, dag zusjes,

Het gemis van Siel loopt als een dikke rode ader door jullie leven en jullie lijf.. Dat is onlosmakelijk met jullie verbonden.. Dat het nog altijd zo enorm veel pijn doet, is heel begrijpelijk... Spijtig genoeg kan niemand deze onverdraaglijke pijn verhelpen. Het enige wat wij kunnen doen is af en toe een luisterend oor zijn...

Je hoeft niets te schrijven Martine... soms doen dat ook andere mensen die een klein beetje mogen ervaren hoe dat voelt als je het ergste meemaakt wat een mens kan doormaken...Ik denk dat jij (en Talle) een heel bijzondere bijdrage geleverd hebben aan het artikel dat aanstaande zaterdag in De Standaard zal verschijnen. Ook heb ik heel veel respect voor de manier waarop de ex-klasgenoten en juf Gerd praten over het afscheid van Siel. Maar de grootste erkenning gaat natuurlijk naar Siel!!!
Ik ben ervan overtuigd dat jullie via het artikel vele mensen een hart onder de riem steken, terwijl je dat zelf zo goed kunt gebruiken..

Een sterktewens vanuit mijn hart,
Greet V.

Anoniem zei

Dag Siel, Martine, Dirk, Talle en Rune,

een gedicht voor Siel, voor jullie, voor alle lezers die helende, strelende woorden kunnen gebruiken in deze donkere dagen...

Dood

Langzaam en loom glooit de herinnering op,
het spook van de dood haalt mij moeiteloos in.
Ik die immer streef naar een nieuw begin
zie weer mijn kind, met in haar hand de pop.

Het beeld wriemelt en wroet in mijn getob
waar ik wazige waarheden verzin.
De helende, strelende woorden die ik bemin
ontglippen, verwaaien, raken weldra op.

Mijn kind leefde zo echt en bewust,
speelde elk spel heel vrolijk en blij.
Zij was het die 's avonds tot morgen kust.

Vijf vinnige vriendinnen aan haar zij,
met hen rollen en bollen was haar lieve lust.
Ach, meisje zo vrij, was je maar bij mij.


Heel veel liefs,
juf Gerd

Anoniem zei

Wij blijven ook aan jullie denken, ondanks ook onze stilte...

Marianne - Dennis - Maja - Nora X

Anoniem zei

Dag Siel,

Ik blijf aan je denken. je leeft voort in mijn gedachten.
Ik zal altijd aan je blijven denken.
Heel veel sterkte in deze moeilijke dagen.

Anoniem zei

Wij begrijpe hoe moeilijk het is....maar wij blijven steeds paraat en willen jullie steunen zoveel we kunnen!
Wij blijven aan jullie denken!

Alain (CnDO) zei

Beste Martine, Dirk, Talle en Rune,

ik las vandaag het verhaal van Siel in De Standaard. Beroepshalve heb ik geleerd om altijd afstand te houden maar dit interview heeft me toch geraakt.

Jullie verhaal heeft me gemotiveerd om via Google meer te weten te komen over het verhaal van Siel. De afgelopen twee uren heb ik dan ook doorgebracht met het lezen van deze blog.

Het is zeer moeilijk om troostende woorden te geven, des te meer omdat ik zelf nooit in een dergelijke situatie heb gestaan.

Ondanks dit feit weet ik toch wel dat Siel en haar verhaal niet vergeten zal worden. Niet alleen door haar talrijke familieleden, vrienden, klasgenootjes en kennissen maar ook door het artikel in De Standaard. Haar verhaal is nu onder ogen gekomen van de mensen tot in de verste uithoeken van het land, van Middelkerke tot Maaseik. Ik hoop dat meer lezers in hun dagelijkse realiteit even stilstaan bij het verhaal van Siel.

Verder wens ik jullie alle sterkte toe, niet alleen nu maar ook in de toekomst.

Anoniem zei

ook wij zijn jullie zeker niet vergeten!
dikke knuffel van ons allen!
Dieter, Eline, Jens, Merel, Patrick en Katleen

marc en linda zei

Martine,Dirk,Talle en Rune
We leven met jullie mee in deze moeilijke dagen, wij zijn in gedachten héél vaak bij jullie
Schrijven wat kunne we schrijven...
bemoedigende,troostende en lieve woordjes brengt SIEL niet bij jullie terug.
SIEL laat maar dikwijls een teken neer zodat iedereen weet dat jij er nog bent al is het daarboven
Als er sterretjes fonkelen weten wij dat jij er bijbent...
Veel sterke en lieve groeten vanuit 'tWitgoor

Nancy Dumon zei

Ook wij denken aan jullie!
Liefs!

Jurgen, Nancy, Erline, Amelie en Lennert x

Anoniem zei

Ook wij denken aan jullie.

Veel sterkte...
Ann

Anoniem zei

Als mensen met je meegaan op een onbegaanbare weg,
met je struikelen over hobbels en kuilen,
neemt dat de blauwe plekken niet weg maar hopelijk verzacht dit wel de pijn van het vallen ... We denken aan jullie!
Liefs,
juf Els

Anoniem zei

Hoi Martine,

Denk nog zo vaak aan jou en je gezin.
Heb zojuist het artikel in de Standaard gelezen, mooi, maar ook weer verdrietig.
Laat je het aub weten als je nog hulp wil bij een boek?
Konden we maar meer voor jullie betekenen...

liefs,
(buurvrouw) Christel

Anoniem zei

Siel ik mis je !
Je blijft voor altijd in men hartje rond dwalen!
1 ding is zeker ik hou super veel van je en ik zal je nooit vergeten! SIEL IK MIS JE !!!

Je blijft voor eeuwig in mijn hart <3 ILOVEYOUU <3 XXX <3


Chelsea xxx

Maria M zei

Juist gelezen in de standaard.
Mooie uitspraken van haar vrienden,het zijn dan ook echte vrienden,dat kun je zo voelen.
Mooie gedaan,we mogen Siel nooit vergeten!!

EN de rest van de familie ook niet!
Groetjes aan jullie allemaal die haar zo missen!
,

Anoniem zei

dag Siel,

ik ben je nog niet vergeten en dat zal ik ook nooit doen.


Ik MIS JE ! xx


liefs,
Fien

Anoniem zei

Dag lieve Siel,

nog altijd zijn er mensen die reageren op het krantenartikel in De Standaard.
Alle lezers zijn er enorm door aangegrepen. Telkens iemand mij dit zegt denk ik: "Het artikel was zoals Siel: eerlijk, oprecht, warm, lief en heel dapper."

Jij veroverde weer opnieuw vele harten, zonder dat die mensen je ooit gekend hebben.

Kan je begrijpen, meisje, dat je er nog altijd bent, terwijl we je zo missen?

Lieve Martine en Dirk, Talle en Rune,
het artikel heeft heel wat losgemaakt op de Rozenberg, bij de vrienden van Siel. Het lijkt een eerbetoon aan Siel, aan jullie. Kon het maar meer een troost zijn. Het spijt me dat de weg zo lang en zwaar is.
Mijn bewondering voor jullie blijft meer dan groot.

Martine, doe het goed volgende dinsdag!

Alle succes en alle sterkte,
Liefs,
juf Gerd

Conny, mama van Jannes zei

Martine,
ik ken je niet maar je hebt mij een prachttekst gestuurd. Ik weet hoe het voelt een stukje van je hart kwijt te zijn. Soms zou ik je willen ontmoeten om heel hard in mekaars armen te wenen, wetende dat jij me zonder woorden verstaat.
Lees af en toe je tekst eens opnieuw. Ik weet niet wat je nog moet doormaken maar ik hoop dat je kracht vindt, je hebt zoveel mensen om je heen! En Siel, die is zo dicht bij jou, veel dichter en veel meer dan vroeger, alleen moeten we het heel anders leren bekijken!
Ik wens je heel veel sterkte toe en wil je zeggen dat ik af en toe de tekst eens terug lees, als het me moeilijk gaat. Bedankt!!

Anoniem zei

ook van hieruit heel veel sterkte toegewenst in deze toch weer moeilijke periode